Onze reizen - Petra
Donderdag 11 maart 2004 :
Onze kok wacht ons vroeg op met het ontbijt want we willen voor de groep weg zijn en bijtijds in de Siq zijn waarvan we gelezen hebben dat het snel druk is en een soort mensenlint zich een weg baant door de smalle toegang. Afgezien van 3 Italianen zijn we gewoon alleen in de Siq! Een unieke ervaring!
Petra was voor de verschillende handelsroutes een knooppunt. De belastingopbrengsten van de handelaars maakten de heersers van Petra schatrijk, wat te zien is aan de gebouwen en grafmonumenten. Rond het begin van de jaartelling woonden in Petra naar schatting 25.000 mensen. De Zwitser Jean Louis Burckhardt, vermomd als Indiase handelaar, herontdekte Petra in 1812 voor de westerse wereld. De stad was inmiddels tot een ruïne verworden. Maar ik zou wel eens een foto van de gezichtsuitdrukking van Jean Louis willen zien toen hij na de Siq Al-Khazne zag…
Iets meer mensen zien we in de verte maar niet echt noemenswaardig. Ik zeg tegen Bram dat we een niet-toeristische route nemen naar de High Place, de offerplaats…hij had natuurlijk nattigheid moeten voelen! Pittige klim, smal en steil maar wel gevonden! Na zijn gemopper staat hij boven op het plateau en roept naar mij onder hem, ik sta hem te filmen, ‘kom dan!’ Pfff…
Bram is er niet echt kapot van de er geen terugweg lijkt te zijn en de heenweg nog een keer is helemaal teveel van het goede. Dus dan maar alles aan mij gegeven en op zijn billen de trap af die inderdaad niet aan veel veiligheidseisen zal voldoen. Maar…wel een heel mooi uitzicht op de Romeinse hoofdstraat! Er zijn ook geen filmbeelden van de afdaling… Ik zal het nooit meer doen! Op de foto met een overzicht van de vallei zie je rechts van het midden van het gebergte de High Place!
We hebben het verdiend, we gaan lekker lunchen en een actieplan maken voor de middag.
Bram besluit hier lekker in de schaduw te blijven zitten, de klim naar Al Deir lijkt hem echt teveel van het goede. Dus ik klim moedig alleen naar boven gewapend met filmcamera en fototoestel naar de Qattar ad Deir. Volgens mij had Bram het makkelijk aangekund!
En dan ben je boven, ga je de laatste hoek om en sta je versteld!
Ik kom terug en Bram zit hartstikke te verbranden op precies dezelfde plaats waar ik hem achtergelaten heb, durfde niet te bewegen… het vrouwtje van het souvenirstalletje had dat goed ingeschat en heeft hem zover gekregen te beloven dat ik wat bij haar ging kopen! Ze was zijn tweede vrouw geworden en had hem al een antieke scherf gegeven… Tjongejongejonge…
We dalen verder af naar de Romeinse straat met de koningsgraven en het Theater
Met een voldaan gevoel, verbrand en bekaf tuffen we weer naar onze kok…