Onze reizen - Madaba
Woensdag 10 maart 2004 :
Na een inderdaad heerlijk ontbijt nemen we afscheid van Salem en Ashna (die vertellen het zwaar te hebben met zo weinig toeristen) en gaan Madaba zelf verkennen. Madaba staat bekend om haar vloermozaïeken die de beroemde 6e eeuwse kaart van Palestina weergeven. Deze mozaïeken vinden we terug in de Sint George Kerk maar we zijn minder onder de indruk dan we verwacht hadden. Wel is te prijzen dat kapotte delen ingevuld zijn met gewoon cement zodat de originaliteit van de rest lijkt toe te nemen.
De mozaïeken in de Kerk van de maagd vinden wij aanzienlijk mooier. Vanaf de loopbruggen en trappen krijg je een mooi overzicht van de Hippolytushal.
We beginnen aan de King’s Highway, een historische route door de mooiste landschappen van Jordanië dat zich werkelijk weer van alle kanten laat zien. Prachtig om hier te rijden! Je waant je helemaal alleen in deze bergen maar dat pakt nog wel eens anders uit: zit ik rustig te plassen, sta op en draai me om terwijl ik mijn broek ophijs…zat ik met m’n rug naar een bedoeïenkamp waar ze geïnteresseerd mijn kant staan op te kijken…hebben vast geen camera! Toch? Geweldige borden onderweg met teksten als ‘Warking here’ en Don’t stop on the Pridge’!
De weg is al zeer oud en loopt van Amman naar Aqaba. Deze afstand is ook te overbruggen via de nieuwe snelweg in een uur of vier maar dat doen we wel op de terugweg…hier rijden tenminste geen bussen! De King’s Highway werd gebruikt door legers, handelaren, kruisvaarders en pelgrims die allemaal her en der hun sporen nalieten. Het eerste ‘spoor’ dat we tegenkomen is het imposante kruisvaarderskasteel van Kerak, Al-Kerak, een groot fort uit de eerste helft van de 12e eeuw. We betalen voor entree en zeggen geen gids nodig te hebben, we hebben een boek roepen we dan meestal. Twee bochten verder duikt ineens een inofficiële gids op die gewoon blijft meelopen terwijl wij gebaren dat dat echt niet hoeft…de man spreekt geen woord Engels maar heeft gelukkig wel zijn schoenen gepoetst! Nationale hobby hier… Toch blijkt het een feest te zijn want hij neemt ons mee door gangetjes en kelders waar je waarschijnlijk niet zelf in zou gaan, van keuken tot bakkerij tot de kerkers. Bij vernielde stukken of plekken waar duidelijk gevangenen hadden gezeten tikte hij met zijn stok op de grond en riep ‘mammalukki, mammaluki’….niet zijn favoriete heersers duidelijk! Hoorde je tiktiktik dan wist je al dat hij weer ging roepen.
Door meneer Mammaluki misschien iets te lang gebleven in Kerak want het is nog dik honderd kilometer rijden tot Petra. De zon hangt heel laag en hindert Bram enorm, je ziet de weg af en toe gewoon niet. Dan wordt het donker en donker is heeeel donker in Jordanië op de weg! Niet fijn maar we arriveren heelhuids in het Sela Hotel in Petra. Nog nooit zo’n vreselijk lelijke kamer gehad met overal vloerbedekking waar je het maar op kant plakken (tot op het plafond!) en overal van die gedrapeerde siergordijnen. We willen lekker even een biertje drinken in de bar maar de aimabele kok weet ons te vertellen dat Petra buiten de grote internationale hotels droog ligt. Maar natuurlijk weet hij wel een adresje. Wij erheen, ik naar binnen en Bram moet ondertussen de motor laten draaien. Een man met bruine zak holt voor me uit naar de auto nadat ik betaald heb, geeft Bram de zak en duwt me er bijna in. Gooit de deur dicht en holt weer naar binnen. Je voelt je bijna een crimineel haha! De kok maakt er een heel ritueel van de fles te openen en te serveren of het eerste klas wijn is…we verdenken hem ervan dat hij zelf ook maar lekker meedrinkt. Tijdens het eten komt er een groep Nederlanders binnen (was al bij de receptie gemeld hoe leuk dat was voor ons???) die werkelijk tijdens de hele maaltijd het nodig vinden om te zingen en te preken. De kok ziet onze gezichten als hij bij komt schenken en komt niet meer bij. Wij houden onze mond maar dicht, straks worden we er nog bij betrokken. Koklief probeerde ons het Nederlanders buffet te verkopen maar daar hadden we niet zo’n trek in. Hij belooft iets typisch regionaals te maken en komt zijn woord na! Boven in onze vloerbedekkingshowroom blijkt dat we onze flesopener ergens hebben laten liggen. Bram opent een biertje aan het slot van de badkamer en het lijkt erop dat de kok heeft geschud…vloerbedekking absorbeert vliegensvlug!
