Onze reizen - Hoi An
Om 7.15 staan we met het ontbijt achter de kiezen buiten voor de pickup waarvoor inderhaast nog even gebeld moet worden. Bus vertrekt om 8 uur van het grote busstation buiten de stad en is weer prima. Twee stops en tegen lunchtijd in Nha Trang waar de transfer op dezelfde manier is geregeld als in Dalat zodat we in no time bij Truong Giang Guesthouse staan waar we vriendelijk onthaalt worden door het echtpaar/eigenaar. We huren fietsen en speren eerst naar het treinstation voor tickets naar Danang want daar mag je niet te laat mee komen. Lunchen in een straatje achteraf met een heerlijke soep en met blikken die doen vermoeden dat hier nooit toeristen komen... De Long Sonpagode is erg mooi en we mogen eindelijk weer eens traplopen naar de grote witte Boeddha die over de stad uitkijkt. Een plateau lager ligt een mooi eenvoudige 18 meter lange Boeddha van graniet. Als een soort kamikazepiloten storten we ons in het verkeer alsof we nog op een brommer zitten maar het gedrag wordt begrepen en we steken nu makkelijk een rotonde over met talloze zijwegen... Over de grote Xom Bongbrug naar de Cham torens van Po Nagar,geweid aan Po Nagar, de moedergodin van de Cham,ook bekend als Uma, de zwarte godin en vrouw van Shiva. Mooi uitzicht van hier over de stad en de vissershaven met de zee op de achtergrond. Langs de zee fietsen we terug en doen boodschappen voor het ontbijt en lunch morgen in de trein. Ik heb m’n badpak aan en ga heerlijk zwemmen in de grote golven van de Zuid Chinese zee (met een wat lastige verkleedpartij erna...ze zijn hier nogal preuts) om daarna gezellig en lekker te gaan eten bij Mecca bij het guesthouse om de hoek en door iedereen aanbevolen. Nog een biertje op de kamer en om 9 uur plat met een vroege wekker!
Vanochtend staat de wekker op het vroegste deze vakantie tot nu toe...kwart over vier! Om 5 uur moeten we op het station staan voor de trein naar Danang. We hebben wel vaste plaatsen en gisteren gelukkig boodschappen gedaan voor het ontbijt en de lunch want de guesthouse eigenaar waarschuwde ons dat het eten in de trein gewoon niet lekker was... Trein heeft vertraging en we vertrekken uiteindelijk om 6 uur in een coupe waarvan wij dachten dat het vol met toeristen zou zitten maar we zijn de enigen. Wordt een lange rit tot half 3 maar het landschap is weer eens totaal wat anders met de bus (die er overigens zo’n 14 uur over zou doen) en we verbazen ons over de oeverloze afstanden met gifgroene rijstvelden. Geen wonder dat Vietnam op dit moment de tweede rijstleverancier ter wereld is ook al eten ze zelf toch minstens twee maal per dag rijst...zou mijn land niet zijn wat dat betreft. En daar worden ze reuze moe van blijkbaar want we hebben de hele dag bijna alleen maar slapende mensen om ons heen (de stoelen kunnen ook best een heel eind naar achter). Even wat kouds te drinken halen met de lunch in de restauratiewagen vraagt eigenlijk om de filmcamera van Bram; zo’n man of 15 van het personeel zitten aan tafel met grote borden rijst, groenten en vlees voor zich en een tray (lauw) bier in het midden waar ze dan een homp ijs in gooien. En een lawaai! Tettert allemaal door elkaar heen alsof ze ruzie hebben. Grote tassen met wegwerpbakjes komen ook onze wagon binnen en het begint naar een restaurant te ruiken... En dat gaat eigenlijk de hele tijd door, ze blijven eten (of slapen) en kunnen dat ook nog eens heel onsmakelijk met veel gesmak en gerochel. Enfin, om een uur of drie zijn we in Danang en daar nemen we een taxi naar het Sun Sea hotel aan My Khe beach, 110.000 dong verder... Kleine, maar prima kamer en een douche waar je normaal onder kan staan!! Lekker lopen langs de ruime boulevard, biertje drinken op van die mini stoeltjes langs het strand waar volgens ons alle jeugd van Danang nu gaat zwemmen (meestal in lange broek en overhemd) en de nationale hobby zand gooien naar natte personen is. Seafood eten op een van de vele terrasjes alhoewel het vreselijk duur is in vergelijking met andere plaatsen tot dusver (behalve Nhatrang dan). Morgen naar Hoi An!
Gisteren eigenlijk geen zin meer gehad iets te doen in Danang dus vandaag is het tijd voor beweging en gaan we lopen naar het Cham museum in het zuiden van de oude stad. Van het schiereiland waar wij zitten naar het museum lopen vinden ze hier echt belachelijk! Het blijkt ook niet echt wat je noemt een toeristische route te zijn want we worden echt heeeel vreemd aangekeken onderweg. Saaie route ook trouwens! Museum bevat veel beelden uit My Son maar ook veel vieze vitrines waar je de kleinere bijzondere beeldjes nauwelijks kan zien. Via de andere brug terug naar het schiereiland waar we net als op de heenweg toch een dik uur mee bezig zijn... Rugzakken opgehaald en op zoek naar het busstation wat een busstop blijkt te zijn (vandaar dat we het eerder op de ochtend niet gezien hebben terwijl de lokale bus wel bij ons stopte op de brug om te vragen of we mee moesten dus de richting was goed...). Vele hoofdschuddende bewegingen als antwoord op ons ‘no taxi, no motorbike’ want nu zullen we het ook zo afmaken toch? We komen bij de rotonde voor de brug en een gele lokale bus pikt ons op, sleurt de rugzakken naar binnen, en scheurt door... oh, naar Hoi An? 50.000 pax en we hangen aan de stangen...tot we ‘out’ horen en we bijna uit de bus en naar de overkant in de bus worden geduwd...’no pay, no pay’ ...we zaten de verkeerde richting op! Hier een stoel tussen fiets, watermeloenen, bloemen en koelbox maar in een half uur zijn we op het busstation in Hoi An. Weer onbegrip bij de chauffeurs als we zeggen te gaan lopen, ‘too far, too hot’ maar het valt echt mee en een half uurtje later zijn we bij het hotel. Even hoog opspelen dat we echt een kamer hebben geboekt met zicht (altijd duurder) en nu een blinde muur hebben zo dicht bij dat het raam niet eens echt open kan...morgen roepen ze... en een tour naar My Son geboekt voor morgen. Wilden we op de brommer doen maar het blijkt 55 km te zijn en een stuk over Highway 1 dus we gokken het er niet op. Aan de overkant gelunched en naar de rivier gelopen (Hoi An is werkelijk heel makkelijk en sfeervol te belopen) en vanaf een terrasje tegenover de markt alles lekker zitten bekijken aan de rivier, genoeg gelopen voor vandaag! ’s Avonds prima gegeten aan de overkant van het hotel en in Hoi An schenken ze fresh beer voor $0,15 per glas vers getapt!
Meest uitgebreide ontbijt wat we tot nu toe gehad hebben in Vietnam en lekker in een windje. 10 voor 8 staan we klaar als afgesproken maar we moeten wachten tot half negen. Uurtje rijden naar My Son in een hele oude bus maar tussen oeverloos veel van die prachtig groene rijstvelden door met een draak van een gids. Zeker in het leger gezeten want hij commandeert alleen maar... in the bus, get out, get back here...iedereen wordt er een beetje gestoord van. Het wreekt zich als hij kaartjes heeft gekocht en ons beveelt te gaan zitten. Een Engels koppel heeft genoeg van alle verhalen en zeker als ze horen dat we een uur hebben voor de torens en vraagt of we niet kunnen gaan. Hij roept gepikeerd dat wie het allemaal beter weet maar moet opstaan en gaan...ook wij staan op en gaan. Beetje teleurstelling de tempels van My Son voor mij en door Bram meteen weer geklasseerd als oude stenen en daarbij zijn er zo vreselijk veel mensen! En dan voornamelijk Japanners die werkelijk overal in, op, tussen en naast willen gefotografeerd worden met hun V-teken! Half uurtje bus en we worden op de boot afgezet, eenvoudige lunch geserveerd en leuk tochtje richting Hoi An. Tussenstop in een houtbewerk dorp waar we door de gids meteen naar 1 winkel worden gedirigeerd waar iedereen snel uit is en niets koopt hetgeen zijn humeur helemaal onder het vriespunt laat dalen. We vragen naar de rest van het programma (tot 3 uur) maar ‘this is end tour’ (half twee) en we worden niet eens op de afgesproken plaats (haventje/markt) gelost. Iedereen pissig en de gids nog het meest, deze discussie is niet te voeren dus we lopen het centrum weer in. Lunch was wat mager dus we eten op onze terrasje van gisteren aan de rivier een paar springrolls en doen de bezienswaardigheden van Hoi An...is niet zoveel maar het wordt een van de koopmanshuizen (Tan-Ky-huis), de Japanse overdekte brug (enige nog overdekte houten brug in Vietnam), de Hal van de Fukiengemeenschap en de tempel van Quan Cong. Lezen op het balkonnetje van onze nieuwe kamer (met zicht op een dak maar meer licht) boven het zwembad in de ‘binnentuin’, eten bij het terrasje aan de overkant ( Cao Lau en noodle Quong, specialiteiten van Hoi An...hoef je niet speciaal voor hier naar toe komen zullen we maar zeggen...). Morgen brommert huren om lekker samen naar de Marmerbergen te toeren!
Uitgeslapen tot half zeven... buiten op het terras ontbeten en 2 brommers geregeld. $5, 100.000 dong per stuk voor de hele dag en achter de baas aan naar het benzinestation, helemaal in het rood staan de benzine meters. Hij zegt helemaal volgooien en we dokken nog eens 100.000 per brommer... Al snel hebben we in de peiling dat we die benzine noooooit te nimmer gaan oprijden en we dus nu al opgelicht zijn... Enfin, we gaan er een heerlijke dag van maken en dat wordt het! Weliswaar is de kustweg niet echt de weg langs zee die we in gedachten hadden maar we tuffen als volwaardige toeteraars met het verkeer mee en zijn al vlot bij de Marmerbergen. De grootste is de Thuy Son (Waterberg) en we kopen een ticket voor 15.000 dong (lift is 30.000 op en neer maar wij gaan trappen lopen, zijn helemaal getrained immers zo langzamerhand!) en ondanks dat het zondag is lijkt het wel of we midden in het schoolreisjes seizoen zijn beland. En een herrie dat al die koters maken! Tussen de groepen door plannen we een beetje onze eigen route over de berg en die is werkelijk de moeite waard met verschillende pagodes, grotten en uitzichtpunten. Het spectaculaire hoogtepunt is tevens het laatste punt, de Huyen Khong grot. 25 meter hoog met openingen in het ‘dak’ wat werkelijk een fascinerend lichtbeeld geeft in de grot met verschillende altaartjes, beelden en een grote uitgehakte boeddha. Werkelijk prachtig dit slotstuk! Terug bij de brommers probeert de drankjesmevrouw natuurlijk nog een marmeren beeldje te verkopen en we kopen uiteindelijk een wit marmeren lucky boeddha (ja met die dikke buik) met een misvormd handje voor $10 in plaats van de 55 die ze vroeg voor haar vader die het gemaakt had...tuurllijk! Aan de hand van het plattegrondje van het ticketoffice zoeken we nog naar andere mogelijkheden om de andere 4 bergen te zien maar dit blijft beperkt tot 2 pagodes en toen was het alweer half 2. Tijd voor lunch bij Lien, spreekt geen Engels maar kookt prima en bakte noodles met groenten en seafood voor ons. Helemaal goed en we gaan weer op weg op zoek naar een onmogelijke weg op een kaart die niet klopt. Ach, je ziet nog eens wat en je komt tenminste in straten waar waarschijnlijk nooit een toerist komt gezien de verwonderde gezichten onderweg... Toch nog de oudste tempels van Hoi An gevonden die buiten de stad liggen, de Chuc Thanhpagode waar monnikken net hun dienst begonnen waren (altijd lekker voor Bram zijn film) en de Phuoc Lampagode waar 1 monnik het alleen moest doen...duidelijk bid-tijd!
