12 maart 2012
Lopen van het Minihotel naar de busstop is maar een kwartiertje maar het is nu al warm zo ’s morgens vroeg met je rugzak om. Prima busmaatschappij met comfortabele stoelen met apart nekkussen, water en heerlijk veel beenruimte. Gaan we wel uitzitten naar Dalat. Begin stuk is een beetje eentonig maar zodra we bij het centrale berggebied aankomen verandert het totaal. Grote bananen- en rubberplantages en werkelijk elk ander stukje is bezaaid met groenten, kruiden en bloemen. De begroeiing verandert in grote naaldwouden op de hellingen en je waant je een beetje in de Alpen. Weer een goede lunchstop onderweg en tussen 4 en 5 aangekomen in Dalat waar een minivan klaar stond om de passagiers naar de plek van bestemming te brengen. Keurig geregeld zonder extra kosten en om 5 uur staan we voor Villa Pink house. Ingecheckt (zaal van een kamer met twee grote bedden en een balkon) en trip besproken voor morgen. We gaan een dag mee met de eigenaar Rot voor zijn secret tour op de brommer! Bram zegt zomaar ‘laten we het maar proberen, als ik maar niet bij iemand achterop hoef!’ Ik hoor hem aan het begin van de reis nog zeggen dat echt niet te gaan doen... We eten in een hele vage tent met 4 Vietnamesen aan tafel, werkelijk geen spannend eten maar we hebben al een berg beklommen en nog steeds geen ander eetding gevonden dan deze en hebben geen zin verder te zoeken als je niet weet waar...
13 maart 2012
Om 7 uur staan ze klaar en we moeten even proefrijden, gaat lukken. Het wordt een tocht van 120 km eerst door de bergen waarna de eerste stop gemaakt wordt bij een krekelboerderij. We krijgen uitleg over de kweek en de grote bakken takken en krekels en even later worden we getrakteerd op gefrituurde krekels! Nooit gedacht dat we dat zouden eten maar het viel mee al viel de smaak wat tegen...je proeft vooral dat je iets gefrituurd eet. Wel een beetje doorkauwen anders hou je de voelsprieten over in je mond... Volgende stop is een zijde boerderij waar we uitgebreid uitleg krijgen over het kweken van de rupsen, het poppen, het ontpoppen (1 pop bevat 500 tot 600 meter garen) en spinnen van de zijdestrengen met 20 draden samen. Daarna de verschillende weefgetouwen, ook die van de honeymoonzijde rups (met 2 in 1 cocon) waarvan de zijde wat ruwer is, en de verfbaden. Door brommeren naar de lokale markt waar Rot ons uitleg geeft over allerlei tradities (sterfdagen vieren met papieren overhemden, fietsen, paarden, betaalkaarten en nepgeld voor de overledenen) tot de groenten en kruiden maar ook de peulvruchten die gekookt worden tot shampoo want dat chemische spul is niks! Langs alle eetstalletjes en we moeten van alles proeven! Uitleg op een koffieplantage en oeveroze grapjes van Rot met spin en varkengeknor...
We rijden door naar het dorp waar zijn ouders wonen (Dam Pao Village) en hun fruit- en koffieplantages hebben en lunchen heel eenvoudig bij zijn zus die non is en waarvan gezegd wordt dat ze dit uit liefdadigheid doet (aangezien de tour $30 pp kost zal dat wel meevallen...). We lopen het dorp in van de kleine stam Cil people (600 gezinnen met ongeveer 10 kinderen gemiddeld) en gaan op bezoek bij een moeder van 68 met 6 dochters en 2 zonen. Rot spreekt hun taal en ze verontschuldigt zich over het stof in huis...zeg maar hut en niet schoon te houden. De foto’s spreken voor zich. De dames raken aardig op drift met vertellen en het is een grote kakafonie maar zeer aanstekelijk bij hun voorstellingen hoe je bevalt in het ziekenhuis en thuis, waarom iemand wel of niet getrouwd is en hoe lui een van de echtgenoten is. Warm maar zeer vermakelijk. Hun pan en een soort eetstok gaan rond, Bram en ik bedanken, en vooral bij die vage eetstok (leek wel een lijmstok) bleek dat een goede keus. Dit was een mengsel van pepers, lemon gras en gestampte muis... Sommigen gaan bijna over hun nek als ze het horen en spoelen het weg met een rijstdrank waar ik ook mijn twijfels bij zou hebben... Moeders gaat nog even traditioneel spinnen (en leutert maar door) en dochterlief laat haar weefkunsten zien. Jammer dat ze niet een loper heeft voor onze eettafel want die hadden we zeker gekocht! Daarna krijgen we ‘fruitles’ van zijn zus die alles opensnijdt en laat proeven, het toetje zullen we maar zeggen. We zitten lekker buiten in de wind dus luisteren ook nog naar haar verhaal over verschillende Vietnamese tradities. Na twee flauwe spelletjes hebben we het een beetje gehad en staan op. Time to go, het is nog een eind terug crossen waarbij nog een champignon kwekerij wordt aangedaan van olifantsoren waarvan het grootste gedeelte langs de weg ligt te drogen. Terug in Dalat tijdens het spitsuur om 6 uur maar we zijn ondetussen duidelijk gewend aan het verkeer en rijden met een soort van doodsverachting gewoon rotondes op en sturen recht de massa scooters in...go with the flow! Nooit gedacht dat we zo zouden rijden!
Om 7 uur staat de taxi voor en gaan we typisch Vietnamees eten, een uitgebreide dis met verschillende gerechten die Rot allemaal uitlegt. Heerlijke vis in kleipot, garnalen in tamarinde, beefsalad, kip in lemongrass, rijst en natuurlijk een heerlijke soep erbij. Gebakken banaan als dessert en dan nogal lang wachten op de twee nummers die Rot gaat zingen (hij zingt al 10 jaar hier in de nachtclub de hele avond alleen de twee dagen dat hij de tour doet zingt hij maar 2 nummers)... we hebben geen behoefte om er een cd van te kopen... Al met al een heerlijke dag gehad (Bram begon het brommerrijden zelfs leuk te vinden) en weer eens totaal anders.
