Onze reizen - Saigon

11 maart 2012

Wederom heerlijk geslapen in Saigon Minihotel 1 (door opwaardering?) en klaar voor een dagtour naar de Dao Dai Temple en de Cu Chi tunnels. Wordt weer veel bus en alhoewel we om kwart voor acht klaar zitten worden we pas na half negen opgepikt. Een groep bleek te laat op appel en moet alsnog opgehaald... hadden we ze maar laten staan, was nogal vermoeiende groep uit Indonesie. Je kent dat wel, naast alles gaan staan of op gaan zitten voor de foto. Zoals Bram zegt, als ze naar Madame Tussaud gaan zijn ze een maand bezig... Het was bijna te voorspellen dat de eerste reststop was bij een workshop, ja hoor, gehandicapten met lakwerk. Alle patronen zijn hetzelfde als de vorige workshop die we hadden en zelfs de winkel is idem ingericht! Zijn momenten dat we toch gaan twijfelen om onze reis weer anders in te vullen... Om kwart voor twaalf arriveren we bij de Great Cao Dai Holy See, net op tijd om aan te schuiven op het balkon in de tempel voor de dienst van 12 uur (er zijn diensten om 6 uur en 12 uur, dag en nacht). De priesters staan zich al om te kleden in de fietsenstalling en de novicen en leken zitten al klaar op de knieen in de tempel. De hoger geplaatsten komen binnen, in het rood, geel en blauw, en de muzikanten op het balkon beginnen te spelen. Een achtal jonge novicen zingen mee en op deze melodie wordt gebeden met regelmatig 3 gongslagen voor het buigen. Er wordt niet gepreekt, het gaat gewoon zo door. De tempel is overmatig versierd en zeer kleurrijk en geeft uiting aan een combinatie van alle mogelijke godsdiensten met boeddhisme, taoisme en het christendom als leidende figuren. Boeiend geheel maar eentonige dienst. We lunchen in een restaurantje tegenover een bruiloftsfeest met keiharde muziek en gasten volledig bezopen en hoeven in ieder geval geen gesprek te voeren met onze mede tafelgenoten...gewoon niet mogelijk!

Terug richting Saigon voor de stop bij de Cu Chi tunnels van de Vietcong. Onvoorstelbaar dat ze jaren zo geleefd hebben, je zou er claustrofobisch van worden. Heel vernufte uitvindingen voor ventilatiegaten (gecamoufleerd als zijnde termietenheuvels met gaten ) en het omleggen van rookkanalen vanuit de keuken. De diepste gangen om te vluchten liggen op zo’n 10 meter diepte! Voor de Amerikanen ook geen pretje geweest als je al de alternatieve wapens en vallen ziet... Terug naar Saigon en wederom verbazen we ons over dit verkeer. 6 miljoen brommers in de stad en voor je gevoel staan er elke keer een paar honderd voor je op een kruispunt of rotonde. En het rijdt allemaal gewoon stoicijns door, je krijgt geen idee wie er nu voorrang heeft en wie niet. Recht van de sterkste geldt absoluut en voor het oeverloos getoeter van de bus gaat nog geen voetganger opzij. Kan gebeuren dat er bij inhalen even ‘gesneden’ wordt... Blij in ieder geval dat we hier niet zelf hoeven te rijden! Ik probeer een leuke foto reportage te maken van alle verplichte maar veelal waardeloze, modieuze helmen te maken. De goedkoopste helm is hier $1,50 dus voor elke outfit kan je er eentje aanschaffen... Voor de laatste maal lekker ‘sizzling’ gegeten op ons vaste terras tussen de brommers op de T-splitsing en wederom genoten van het gedoe! Morgen tenminste weer bussen naar Dalat (5-6 uur) maar we gaan richting het noorden en ons is wat koelere temperaturen belooft, iets waar we ondertussen wel aan toe zijn na ook weer de 37 graden van vandaag (en dan heb ik het nog niet over de vochtigheid...je loopt gewoon leeg).