Onze reizen - Turmi

Woensdag 5 februari 2014 :

Goede douche, goed ontbijt en om half 9 vertrekken we richting Yabello, 275 km verderop. Lijkt dichtbij maar de weg is wisselend; van heel goed asfalt tot pothole-werk als op Jamaica. Nergens anders ter wereld zulke lange wegwerkzaamheden gezien! Vruchtbare regio met veel gras, bananenplanten, enset, ananas, papaya en suikerriet. Ook stukken dat duidelijk de houtleverancier is van de regio en dorpen met zakken bladeren in de aanbieding die gebruikt worden voor de 'vulling' van muren.

Een lange rit dus via Dilla met een lunchstop om half twee in Hagara Marami met spaghetti. Het laatste stuk is de weg absoluut beter met af en toe maar een stuk stof en hobbels maar het landschap is lichtelijk eentoning. De hele dag is de grond al rood gekleurd maar hier is het niet zo vruchtbaar meer en zien we behalve bomen en struiken voornamelijk reuze hoge termietenheuvels als soort pilaren op een heuvel. Een koppel Abessinian Groundhorned bill zorgt voor de broodnodige variatie. Altijd samen waarvan het mannetje een rode en het vrouwtje een paarse keel heeft.

Om half 5 arriveren we inh Yabello Motel in een wat onooglijk dorp dat niet echt uitnodigt om even in rond te lopen. Kamer is gedateerd maar het bed met klamboe ziet er schoon uit dus maar even verslag maken en lezen in de (hum) binnentuin naast het benzinestation en vroeg naar bed. Bram eet een prima beef goulash en ik twee happen champignon (meel) soep... Wel een goed voorbeeld van de verschillende bussen-niveau’s ...

Donderdag 6 februari 2014 :

Om 7 uur ontbijten hadden we met de obert afgesproken en al besteld wat we graag wilden...om half 8 komt het ontbijt koud door met de snerpende opmerking naar Demis dat wij twee keer ontbijt hadden besteld....hmhm tuurlijk, de obert vanochtend vroeg wat we wilden hebben en we herhaalden dat met de mededeling dat we dat gisteravond al besteld hadden. Twee keer betalen soms? Dacht het niet.

Demis heeft het programma omgegooid omdat hij het logischer vindt vandaag naar de markt in Key Afer te gaan waar 4 stammen wekelijks samenkomen : Bana, Tamai, Malye en Ari. Soms ook Hamer maar voor hen is het wel een heel eind tippelen. Daar aangekomen moeten we eerst wat eten waar Demis ook zijn auto kan parkeren en wachten we een uur op een spaghetti...ze koken eerst de spaghetti en gaan dan eens aan de saus beginnen.. De slager en de tv-kast met luidsprekers zijn de grootste attractie hier naast natuurlijk de meneer die toch geen rauw vlees wil eten en het even voorsnijdt voor de grill...

In een klein uur zijn we de hele markt rond en hadden ook verwacht dat er veel meer mensen zouden zijn die ook werkelijk inkopen aan het doen waren en hun eigen spullen verkochten. Aanbod is vrij beperkt en er staan duidelijk handelaren van buitenaf tussen met oa T-shirts van 150 birr per stuk hetgeen ik echt overpriced vind voor het meisje dat al een half uur aan mijn arm hangt...Bram is natuurlijk weer uitermate populair met zijn statief!

De gids geeft uitleg over de verschillende stammen wat zich uit in het uiterlijk en versierselen maar voor ons werkt het storend dat jonge meisjes zich uitdossen als zijnde gehuwde vrouw met twee kinderen (elk sieraad en zo heeft een eigen betekenis) en voor je lens gaan staan voor een foto en dus 5 birr.

De meeste mensen zien er prachtig uit en storen zich gelukkig niet aan onze aanwezigheid!

Het landschap is wederom veranderd en ziet er droog en verlaten uit met gigantische rode termietenheuvels en torens en zandhozen die Demis tornado's noemt. De lokale mensen zijn hier als de dood voor omdat de duivel onderin zou huizen... In de bomen hangen bijenkorven.

Onderweg beginnen kinderen spontaan als kikkers op hun plaats te springen, uitspattertje van de traditionele dans. Drie keer springen, dan rechtop en hand op houden en om geld joelen. Praktisch iedereen loopt hier met een kalebas in de hand of om de nek en die is gevuld met Tjakka, het lokale bier. Ook kinderen drinken het vanaf 8 uur 's morgens zodat ze niet merken dat ze geen lunch krijgen en geen hongergevoel hebben. Weliswaar met minder alcohol bereid dan voor volwassenen maar toch. We begrijpen opeens de insteek van die Ratelband...biertje! Wel verwarrend dat kalebassen ook gebruikt worden als tas en als portomonnee.

Bussen worden soms ontruimd omdat de chauffeur ongeveer twee keer de toegestane hoeveelheid passagiers meeneemt. Hij krijgt wel een boete maar die is lager dan zijn inkomsten dus? Jammer voor de mensen want die worden eruit gezet en kunnen verder lopen. Hele omweg naar deze markt om uiteindelijk in Turmi te komen rond half 5. Het ziet er gezellig uit maar we worden in een bloedhete kleine kamer gestopt met een king size bed. Nou ja, zij noemen het kingsize, het is meer een twijfelaar. Vannacht al niet veel geslapen en twee nachten vooruitzicht in deze sauna met geen ruimte naast je of om je heen maakt ons niet blij. Warme schoenen uit en terug naar de receptie...no way roept ze meteen als ik zeg dat we graag een ronde hut hebben met twee bedden zoals die op internet staan. Ik weet van toeristen die op de bonnefooi kwamen en weer vertrokken zijn omdat ze twee nachten wilden blijven dat er vanavond in ieder geval 2 twins vrij waren. Daar kon ze niet aan beginnen...vanavond in zo'n kamer en morgen weer anders. Telefoon deed het niet, onze mobiel ook niet en Demis was al weg. Andere chauffeur gevraagd om op zijn telefoon te bellen maar ook hij had geen bereik. Hij noteerde Demis naam en nummer en beloofde hem op te sporen en te sturen. Hield zijn woord en 20 minuten later stond hij voor onze neus maar kwam er ook niet door bij receptioniste noch manager. Steeds meer argumenten als schoonmaakploeg is al naar huis (we hadden niets gebruikt), manager had geen zin in een gevecht met ons de volgende ochtend als hij ons 1 nacht de kamer wel zou geven, dit was geboekt so take it or leave it! Leave it dus en Demis rijdt ons naar Turmi Lodge waar ze nog een kamer hebben. We moeten het wel even voorschieten want hij had een voucher voor Buska en niet genoeg geld voor deze lodge. Spullen gehaald en prima gegeten maar de nacht werd warm en dus lang....gelukkig lagen we allebei in een apart bed en was de kamer ruim, ging de ventilator om 5 uur weer aan dus toch nog een paar uur geslapen. Wel alweer gewisseld want boiler deed het niet, 's avonds deed in kamer 2 boiler het prima maar de koudwater kraan niet dus kokende douche...

Vrijdag 7 februari 2014 :

Nogal dus naar een prima ontbijt en spullen gepakt want we 'mogen' weer naar een andere kamer. Aan de groep Polen vroeg ik of zij het ook zo warm gehad hadden en twee uit kamer 202 zeiden van niet. Dus wij die doorgegeven...ben benieuwd hoe het vanavond is...

75 km naar Kolcho, het dorp van de Kara, uurtje of 3 over grind- en zandwegen. In een uur zie je gewoon 3 verschillende landschappen met stukken met wat vogels en stukken totaal desolaat. Buffalo weavers, valk, verschillende neushoornvogels en rollers langs de weg en ook Hamer mensen die graag op de foto willen. Stuk rustiger dan in een dorp waar iedereen meteen op je af stiert als je je camera uit je tas haalt dus maar doen...

Aangekomen in Koncho krijgen we een prima Engels sprekende gids die ons rustig door het dorp loodst en veel informatie geeft.

Het is een beetje een poppenkast eerlijk gezegd. Je moet onderhandelen over de prijs als je een individuele foto wil maken en als je hutten etc wil nemen mogen er geen mensen op staan. Maar die springen er continue voor en roepen photo, photo. Het heeft ook iets weg van een veemarkt want je bepaalt zelf wie je wel en niet op de foto wil en de gids stuurt die weg. Voelt niet echt prettig dus maak ik maar een paar foto's.

Bram wordt er helemaal niet goed van met filmen dus richt zich meer op hutten aan de andere kant (waar mensen meteen spektakelen als ze toevallig zijn beeld in lopen) en op de Omo-rivier.

We krijgen het gevoel dat mensen ook verder niets meer doen dan poseren voor de foto. Bij terugkeer naar de auto staat er een grote kring Kara met een groep toeristen die voor 100 birr 20 minuten lang foto's mag maken....zo niet ons idee! Demis betaalt 650 birr voor ons bezoek, 250 voor de gids, 100 voor wegenbelasting en de rest voor het dorp. Totaal uit verhouding me dunkt maar doe er dan gewoon 100 bovenop en dan mag je foto's maken. Doffen mensen zich wellicht minder op maar maakt het ook wat normaler omdat ze niet allemaal zullen bedelen om een foto. Schrikken van de bruidsschat van 120 geiten/schapen en een kalasjnikov (van 25.000 birr) en zeker omdat de man zelf mag weten hoeveel vrouwen hij 'neemt'. De hoeveelste vrouw je bent is te herleiden van je halssieraden... Ook hebben ze nog regelmatig een kleine oorlog met andere stammen, laatste was 4 maanden geleden, omdat die dan te dichtbij komen naar hun zin of waarschijnlijk vee hebben weggelokt. Wordt vrij geschoten alhoewel de regering zegt scherp op wapen- en kogelbezit toe te zien maar wapens worden nu gewoon uit Soedan gehaald. Alleen met de Hamer maken ze geen ruzie want die spreken bijna dezelfde taal, hebben praktisch dezelfde cultuur en je mag ook een Hamer trouwen. Met de Mursi voeren ze ook geen oorlog want die wonen te ver weg....

Demis scheurt bijna weer terug naar de lodge (ook hij heeft het vannacht te warm gehad en bijna niet geslapen dus zal wel willen bijtukken) en roept dat we een vrije middag hebben. Vinden we eerst niet zo'n tof plan maar we zijn best duf dus, eten een soepje met brood (en Remia!) om half 3 en blijven lekker aan tafel met af en toe een vlaagje wind in 34º zitten schrijven en lezen... de huiskoe eet met ons mee...

Het koppel Amerikanen dat we elke keer tegenkomen zit ook hier voor een late lunch en zijn ook niet echt enthousiast over Bushka Lodge. De sfeer van hutten en zo is misschien beter/mooier maar de mensen zijn hier echt vriendelijk en het lijkt ze niet eens moeite te kosten!