Zaterdag 1 februari 2014 :
Om 8 uur vertrekken we na een baviaan-vrij goed ontbijt van Awash richting Modjo waar we Abebe zullen 'inruilen' voor Demis en overstappen in zijn auto. Later zal blijken dat Abebe heeft gezegd dat wij niet eerder wilden vertrekken (huh? nooit wat gevraagd) waardoor we te laat langs Dinsho NP komen en de kaartverkoop gesloten is. Voor het Sanetti plateau moet ook hier een kaartje gekocht worden dus gooit Demis het programma voor morgen om. Al snel blijkt dat Demis een heel andere rijstijl heeft dan Abebe, in plaats van te scheuren tuft hij heel rustig door en geeft ondertussen informatie en leuke ervarings verhalen met andere toeristen. Grote aantallen eucalyptusbomen dienen zich aan die volgens Demis geimporteerd zijn uit Australië en momenteel een van de grootste exportgoederen is te danken aan zijn snelle groei.
We lopen met hem het Sjala Abijata Wildlife Park in, een heel kleinschalig park met struisvogels, go away birds, red billed hornbills en de Soemmerrings gazelle.
Hij brengt ons naar een lokaal restaurant waar ze met de benen uithangen voor een werkelijk voortreffelijke spotgoedkope lunch en net voordat het donker wordt arriveren in Goba. In het donker rijden wordt graag vermeden omdat de avond en de nacht het favouriete tijdstip is voor vrachtwagenchauffeurs die continue doorrijden, gevaarlijk rijden en regelmatig in slaap vallen. De vrachtwagens, praktisch altijd Isuzu's, worden in de volksmond daarom Al Qaida's genoemd.
Het Wabe Shebele hotel lijkt heel wat als je binnenkomt, in ieder geval toen het lukte om door de dronken feestende massa te komen voor de voordeur (Bram wordt nog venijnig aan zijn arm getrokken om vooral mee te doen en de honingwijn te drinken) maar de kamer komt nogal depressief over. Boiler doet het niet en het is er erg vies. Ik vraag om een andere kamer en die is eigenlijk hetzelfde maar de boiler nieuwer en hij doet het. Wc wel kapot maar ach, hij trekt heeeeel lang door. Morgen krijgen we de best room belooft de receptionist...
In het door de bruiloftgasten uitgewoonde restaurant krijgen we een menu voorgeschoteld waar we echt geen zin in hebben en we dringen aan op gewoon een hoofdschotel. Zucht, zucht maar het kan. Komt een onaantrekkelijk bord aan met rijst met een paar erwten en een stuk vlees. Nog handig bedacht allebei iets anders te bestellen voor als het niet zou smaken maar het is allebei niet te eten. Na 1 hap kan het terug naar de keuken...we drinken nog wel een lauw biertje.... Morgen maar eens met Demis over hebben of we niet een nacht eerder hier wegkunnen want een programma voor 3 dagen hebben we ook niet en om dan hier te zitten?
Zondag 2 februari 2014 :
De receptionist is inderdaad nog aanwezig na het overigens ok ontbijt dat ook nog eens inbegrepen blijkt te zijn en geeft ons de sleutel van de best room met king size bed! Een twijfelaar dus en de upgrade zit waarschijnlijk in de tv op een tafel. We besluiten om maar gewoon in kamer 11 te blijven zitten.Na overleg met Demis gaat hij meteen bellen met Gerard maar helaas is de Aregash Lodge morgenavond vol dus is er geboekt bij Haile Resort in Hawassa, volgens Demis en Daniël (onze sympathieke gids voor vandaag) heel erg goed. Om 8 uur paraat voor een wandeling door het Dinsho Wildlife Park waar we bij aankomst even moeten wachten want de kaartjesverkoper moet nog uit het dorp komen. Hij kan er toch niet de hele dag zitten want hij weet niet wanneer er toeristen komen... tja...
Met Daniël gaan we op pad en we mogen meteen berg op. Je kan wel merken dat we hier op hoogte zitten want we lopen weer aardig lucht te happen alhoewel Bram er meer last van heeft dan ik. Vredig is het hier en groen met om elke hoek wel een paar oortjes van een red buck, een Minlak (Menelik) bush buck of de ngella, een mooie grote antiloop-achitge die alleen in Bale mountains voorkomt. Het vrouwtje mooier getekend dan het mannetje dat natuurlijk de pré heeft van zijn mooie hoorns.
De begroeiing bestaat voornamelijk uit de Hajgany boom, waarvan de vrouwelijke vorm mooie rode trossen bloemen draagt en de mannelijke wat saaie bruine. De bloemen worden medicinaal gebruikt voor maagproblemen. Daarnaast pronkt de Solnam, een soort citrusboom, met knalgele vruchten die bij mensen de tanden 'afbreken' maar een lekkernij is voor de ngella's.
Een lange weg te gaan naar het Sanetti plateau met haar hoogste punt van 4337 meter. Nogal desolaat gebied, terratorium van de Ethiopische of Abessijnse wolf. Als we boven op het plateau beginnen te lopen (beetje jammer dat we onze fleece niet hebben meegenomen want er staat een straf koud windje) richting het kleine meer loopt de eerste jonge wolf vlot van ons weg. Niet een heel spannend roofdier om te zien, beetje zoals de gemiddelde hond hier eruit ziet waarvan de poten aan de binnenkant wit zijn en zeker niet groot. Hij jaagt alleen op ratten en een soort marmotten en heeft 8 tot 9 ratten per dag nodig of 1 grote marmot. De Abbessijnse haas is hem te snel af!
Terug in de auto peddelen we langzaam over de hotseklots weg om nog 6 wolven te zien en het blijkt inderdaad dat ze zich niet storen aan een auto en niet weglopen in tegenstelling met als ze je zien en vooral ruiken. Een wolf kan volgens Daniël 300 verschillende geuren onderscheiden en de mens is zijn minst favouriete! De laatste vangt voor onze ogen een marmot en trekt hem ter plekke uit elkaar om te nuttigen. Gekke is dat de marmot geen rood bloed heeft maar wat blauw-paarsig.
Een augur buizerd, met grote witte borst, zit even verder op te wachten of er nog wat te halen valt. De wattled ibissen verderop kunnen zich hier niet mee bezighouden.
Naast nog een zwarte arend en een Abessijnse haas is er geen leven te bekennen. Terug naar beneden spot Demis de bijzonder ogende African Hoopoe en de silver-checked hornbill.
Terug door Goba waar we door Demis erop gewezen worden dat men hier wel graag de Engelse schrijftaal hanteert maar dan wel met veel dubbele klinkers. Het ziet er bizar uit op de uithangborden : Suparmaarkettii, Kaaffee, Hootelaa, Kophee Park, Buutikii, Kiliniki, Restauraantii...
's Avonds delen we een spaghetti, lijkt ons het veiligst, en die is niet verkeerd. Personeel blijft niet echt vriendelijk...
Maandag 3 februari 2014 :
Geen douche vanochtend want in de hele stad is geen electriciteit en om 10 uur gooien ze de generator eraf, dus geen boiler. Snel maar inpakken en ontbijten en de twee oude dames die we eerder in Aksum tegenkwamen horen klagen over het hotel. Ze hebben gisteren bijna het hele menu teruggegeven omdat het niet lekker was...wel vervelend als dat allemaal inbegrepen is in je hele reis en je dus geen keus hebt. Als hun chauffeur binnenkomt staat de meest spraakzame op en trekt hem naar de kamer waar ze de wastafel bijna van de muur trok toen ze wilde douchen. De wc is ook nog kapot en ze komt trots terug dat ze een best room krijgen...die kennen we, dat is met een tv erin... En dan weer de weg terug richting de route naar het zuiden, door de uitlopers van het NP Dinsho waar de wratzwijnen erg dicht bij lopen en de bavianen alleen maar lopen te bedelen bij de auto. Als je gas geeft hollen ze gewoon hard mee in de hoop wat te krijgen. Moet dus regelmatig wel lukken...niet bij ons.
Nog een mooi poeltje met onder andere een hele groep heilige ibissen en rond half 11 vindt Demis het tijd voor koffiepauze. Krukje langs de weg dus veel reuring en Bram drinkt een lekker macciato. Het wordt de beste macciato van de vakantie!
Demis tuft lekker rustig door, regelmatig een verhaal vertellend, en de dorpjes gaan rustig aan ons voorbij met alle dagelijkse bezigheden.
We arriveren in Wondo Genet waar we een prima lunch hebben met gebraden kip. Een gids wordt geronseld en we beginnen te klimmen naar de verschillende plekken van de Natural Hot Springs. Verschillende plaatsen, verschillende temperaturen; van koude stroom water tot 35° tot 65° tot 87°, de stoom komt eraf en het is gewoon te warm om er dichtbij in de buurt te staan.
Mensen uit de omgeving genieten er natuurlijk van als drinkwater, kookwater, om een verkoudheid bij weg te stomen maar zeker ook warme douche of bad. De gids roept de hele tijd ‘make picture, make picture’ en als ik dat doe bij de douche waar ook Haile Selassie heeft ondergestaan (of dat zo spannend is haha) pakt een man in boxer zijn speer en dreigt te gaan gooien... Camera weg, gids roept nog you make picture maar dat hoeft niet meer. Meneer komt later aangekleed zijn excuses aanbieden voor zijn gedrag!
Onderaan de verschillende stromen is er een groot zwembad gebouwd met water van 28° en we kunnen begrijpen dat het er in het weekend hartstikke druk is. Gelukkig ook nog verschillende vogels onderweg alhoewel het eigenlijk te warm en dus te laat voor ze is. Iedereen zou bij deze temperatuur liever stil in een hoekje zitten dan een berg op te klimmen (of te vliegen...)!
De omgeving is hier erg groen en er wordt volop van alles verbouwd waaronder heel veel fruit en koffie. Overal langs de weg worden bananen, avocado's, papaya's en koffie aangeboden en we kopen een paar lekker zoete grove bananen.
Om 5 uur komen we aan in het Haile Resort in Hawassa met een heerlijke kamer met balkon en zicht op het meer. Schoon en ruim, met heerlijke douche (wel even ophangen met een tie-rib) en schoon prettig bed.
Eerst maar eens alle stof afspoelen, haren wassen en gewoon genieten onder de douche om dan met een biertje lekker op bed te lezen. Om 8 uur naar het restaurant voor een heerlijke fire temptation (stuk gegrilde vis, kip en beef met groenten en puree) en een beef kebab met groenten en patat. Veel te veel maar erg lekker. Het is allemaal pure verwennerij! Lezen in bed, maitje sturen naar thuisfront en slapen!
Dinsdag 4 februari 2014 :
Met Demis hebben we om 10 uur afgesproken...mocht van hem ook 11 of 12 zijn en nu we van de wekker om 9 uur wakker worden moeten we ons nog bijna haasten haha... Nog maar een keer onder de goede douche en op naar het uitgebreide ontbijt met 'egg-corner'. Demis staat al klaar en met de spullen in de auto willen we toch nog even naar het meer lopen waar nu de zon schijnt. Vanochtend wakker geworden met oeverloos gekwetter en er zit, vliegt en vist inderdaad van alles. Kingfisher, aalscholvers, Egyptische ganzen, hamerkoppen, allerlei steltlopers over het oevergras en de white egret. Er is een boottochtje te maken naar de hippo een beetje verderop maar die laat zich zelden zien dus daar zien we vanaf.
Korte rondrit door de stad Hawassa, goed georganiseerde stad en schoon. Ook hier wordt enorm veel gebouwd en je ziet bijna de tegenstelling groter worden tussen vroeger en nu. Veel tuktuks en auto's maar nog steeds veel ezelkarren bepalen het straatbeeld.
Bij de bank maar eens wat 100 birr biljetten wisselen voor 1 en 5 birr die we eigenlijk hadden verwacht in het zakgeld-pakket van Gerard die slechts 100 birr biljetten bevatten. Beide stapels bevatten echter nog steeds echt weinig nieuwe biljetten maar het schijnt dat de stammen ook oudere accepteren als ze maar heel zijn. Bijzonder bankbeleid, mensen lopen af en aan met grote stapels geld en alles is open. Bewaker voor de deur maar niks te kogelwerend glas of iets....gewoon een open balie. Net zoals ze in de bank lopen loopt men gewoon de bank uit met die pakken geld in de hand.
We rijden wederom over een weg in aanleg, dus zeer stoffig. Deze weg leidt in de toekomst naar Mombassa in Kenia om gebruik te kunnen maken van de haven aldaar aangezien Ethiopië zelf geen haven heeft en im- en export loopt via Dijbouti. Aankomst in de vredige Aregash lodge in Yirgalem waar we een reuze hut krijgen met twee slaapkamers, een zithoek en prima badkamer. Het ziet er allemaal verzorgd en smaakvol uit en we worden in de hut verwelkomd met een banaan-aardbeien smoothy.
Lunch op het terras met een heerlijk broodje warm vlees voor Bram en een tonijn sandwich voor mij. Pauze tot 4 uur als de gids komt voor een wandeling door bos en dorp. We ontmoeten een van de oudste dames van het dorp; ze zegt dat ze 93 is en wil persé op de foto. Ze giert het uit bij het zien van haar portret!
Met Addis lopen we het Hassani Forest in en hij geeft uitleg over de vruchtbare omgeving met koffie, bananen, avocado's (gigantische bomen!), papaya's en valse bananen of te wel de enset. Bijzonder vruchtbare omgeving een gemeenschap van 3000 mensen. De valse bananen worden een stuk groter dan de 'echte' en werkelijk de hele boom wordt gebruikt.
Addis vraagt of we het proces van boom tot brood/pannekoek willen zien. Een zeer vriendelijke vrouw van de Sidama stam begint met haar dochter de bovenkant van de enset af te kappen; de bladeren worden gebruikt als ondergrond voor bereiding, om iets op te serveren en om de te bereiden mix ondergronds in te leggen en af te dekken. Ze pellen de buitenste schutbladen van de bast, die op een gegeven moment eraf gehakt moeten worden, en het water loopt eruit. De enset bouwt zelf een soort waterreservoir op zodat het de hele droge periode vocht heeft. Met een stuk kleinere stam begint moeders de wortels los te hakken en samen trekken ze hem uit de grond. Zwaar werk, ze hijgt ervan. Het onderstuk ziet eruit als een soort giga knolselder die ze met haar grote kapmes begint te schillen. Ze wast haar armen, handen, benen en voeten en gaat zitten op een groot blad met een plat stuk hout tegen een andere boom. Blad erop, voet erop en het vezelige gedeelte uit het blad schrapen. Dit wordt vermengd met haksel van de knol, tot de wasa.
Water eruit gewrongen (wordt later soep van gemaakt) en dan wordt het ingepakt ondergronds bewaard voor fermentatie (1 tot 3 weken). Ruikt zurig en voelt als een soort ruw beslag. Ter bereiding rolt ze een bal hiervan in een doek en wringt het oeverloos uit om het te drogen. In een mand en tot je verbazing zeeft ze er een soort meel uit die ze vervolgens in de hete bakplaat drukt.
Dat is het eerste produkt dat we proeven, soort plat desembrood, beetje saai het omolecho. Dan mengt ze niet gezeefd meel met gesmolten boter, hetgeen ik echt niet lekker vind, Bram wel en de gids 'vreet' het gewoon en vindt het een feestje deze buresame. Ook kan ze er nog chukame van maken hetgeen je als injera eet met mensels van vlees en saus. Addis schrijft met behulp van de dochters de juiste namen voor ons op.
Dit alles gebeurt in hun huis, een hut die bestaat uit een grote ruimte wat de leefruimte is ook voor koeien en kippen en daarnaast de slaapkamer. Het is er donker en rokerig maar keurig aangeveegd en het keukengerei ziet er allemaal schoon uit. De dames zijn erg blij met een ansichtkaart, snoepjes, zeep en een klompje maar de gids staat erop dat we de moeder ook betalen. Hij trekt 100 birr, ik moet het geven en hij zegt het later wel van me terug te krijgen...vast familie...Als we later van Demis horen dat hij 1200 birr We huur betaalt per maand voor zijn apartement lijkt dat toch wel wat overbetaald....maar soit. We wandelen verder door een kleine gemeenschap met grafheuvels tussen de huizen en hele vieze kindertjes. Ze willen allemaal op de foto en de vliegen blijkbaar ook haha.
's Nachts droom ik ervan dat ik ze allemaal te lijf ga met ons pak natte washandjes... Terug in de lodge zit de grote groep Amerikanen klaar voor de koffieceremonie dus wij gaan lekker op het terras zitten.
Gieren worden gevoerd en even later de hyena's die volgens ons niet verschijnen. Prima tibs voor mij met zwarte bonen (duidelijk spinazie), kip voor Bram. Een heerlijk ruikende salade erbij waarvan ik alleen maar zondig met de tomaat. Om 9 uur liggen we in bed, de hyena's beginnen te huilen en om 10 uur gaat alles uit en is het pik en pikdonker. Apen joelen 's nachts in het bos en 's morgens gaat het gehuil van de hyena's over in het bekende gelach....heel apart.
