Onze reizen - Colca Canyon
29 januari 2009
Tussen 8 en half negen zouden we opgehaald worden…dat wordt kwart voor negen. Daarna moesten we nog zo’n 15 man ophalen verdeeld over de stad. Eindelijk op weg en de eerste stop is al na 5 minuten bij een winkeltje om coca snoepjes en –bladeren te halen voor de hoogte. Het hoogste punt op weg naar Chivay zal 4900 meter worden, wat volgens Bram’s horloge echter niet lukt (4692m).
We zien mooie vergezichten met op een gegeven moment de eerste wilde vicuna’s (de wol is fijner en kostbaarder dan van de gedomsticeerde alpaca’s), frêle en schuchtere dieren. Verderop grote groepen vicuna’s en lama’s.
Na twee uur rijden een stop op zo’n 4200 meter hoogte voor foto/film en sanitair. We zijn allebei een beetje duizelig als we de bus uitstappen maar na een flinke beker mate de coca en een reep chocola weer helemaal ok.
Hoger gekomen rijden we de wolken en de regen in dus het zicht wordt steeds minder. Slechte stukken weg worden afgewisseld met net nieuw geasfalteerde stukken. Behalve de alpaca’s en lama’s zijn er maar een paar vogels te zien bij de groene stukken met water. Verder alleen de bekende steenstapeltjes ter verering van voorouders, soms hele stukken vol!
Aangekomen in Chivay, waar het steeds harder begint te regenen, worden we praktisch verplicht een slechte, koude en dure lunch te nemen (18 sol pp). ’s Middags gaat de tweedaagse groep naar de thermale baden maar wij haken af en zeggen dat we ook niet ’s avonds naar het diner met optreden komen. Een taxi is geregeld en brengt ons naar het hotel. Prima kamer, we krijgen uitleg over mogelijke wandelingen morgen en het diner is om 7 uur. ’s Ochtends zal het mooi weer zijn en ’s middags regen.
Klop klop, ‘it’s for you, mate de coca, it’s is free’ ….
We storten wederom bijna in en gaan om 6 uur een spelletje spelen met een biertje erbij. Het eten is om half 8 klaar in een ijskoud restaurant met een klein heatertje naast ons (de ‘ober’ loopt in zijn skijack…) en we gaan met een boek en kop thee naar bed….boek duurt niet lang!
30 januari 2009
Natuurlijk vroeg wakker maar prima geslapen, beetje rugpijn van harde bed. Het ontbijt wordt geserveerd in de tuin in de zon…adembenemend uitzicht op de vulkanen.
We worden met de taxi naar Coporaque gebracht door Kokki (15sol) en tot onze verbazing zegt Fernando van het hotel dat hij meeloopt als we het goedvinden. Eerst de geeikte weg maar hij vertelt hoe hij loopt als hij alleen is, dan klimt hij wat hoger en slingeren de paadjes wat meer. Of wij dat ook willen doen. Ja hoor….geen idee wat ons te wachten staat...
Even later klauteren we over een paadje waarvan Bram kort daarvoor nog had gezegd ‘we zullen daar toch niet hoeven te lopen’ en we krijgen behoorlijk zuurstoftekort. Elke keer weer belooft Fernando dat het vanaf nu plat zal zijn….maar uiteindelijk komen we toch aan in de oude stad Yanque (zeg Janki) die door de Spanjaarden niet gevonden is bij de veroveringen. Delen staan nog overeind en sommige delen zijn heropgebouwd getuige de genummerde stenen. Eerlijk gezegd waren we hier nooit gekomen zonder hem….
Dan volgt de afdaling naar de brug over een kloof van de Colca rivier die nog erg laag staat en oeverloze trappen omhoog. Eindelijk dan toch in het nieuwe Yanque, een lief plaatsje met mooi pleintje. Kokki staat ons al op te wachten, het is ondertussen 1 uur en behoorlijk warm. Voor 15 sol rijdt hij ons terug naar Chivay want een stijgende geasfalteerde weg gedurende anderhalf uur bewandelen trekt ons niet echt. We worden afgezet bij een restaurantje waar we een goed maar duur buffet krijgen (25 sol pp) maar we zitten er heerlijk na alle inspanning!
Daarna rondlopen over de markt in Chivay en taxi terug naar het hotel (wat de taxichauffeur echter niet kent dus het wordt nog even een toeristische route langs mensen die het zouden kunnen weten…). Even relaxen op de kamer en dan op naar de bekende thermale baden….en we moeten het eerlijk toegeven, het was lekker. Hangen in zo’n warm bad van graadje of 35, biertje erbij en natuurlijk kijken naar alle bijzondere types om je heen. We zullen de dame met haar pop nooit vergeten!
’s Avonds kookte Fernando weer een prima kostje voor ons, heeft Bram nog even mijn foto’s op zijn pc gezet en waren we eigenlijk wel weer aan het eind van onze latijn. Bijtijds naar bed en wekker op 5 uur.
31 januari 2009
Om 5 uur klopt Fernando op de deur, eruit en alles mee richting Colca Canyon op zoek naar de Condors. Beetje trammelant met een nogal macho type waarvan de vrouw geopereerd was aan de rug en voorin moest zitten. Hij wilde naast zijn twee kinderen zitten maar niet op de kleine stoelen achterin… Wat een zelfingenomen flapdrol was dat! Enfin, de eerste stop was Yanque…totaal anders dan we het gisteren hadden gezien want nu waren alle dansers en meisjes met lama’s uitgerukt voor de toeristen. Even niet voor ons dus.
Verder onderweg nog wat foto stoppunten met mooie vergezichten.
Om half negen zijn we bij de Cruz del Condor. De gids Marcello zei dat we langs de kloof gingen lopen omdat je dan de meeste kans op condors had. Niet dus. Beetje moeilijke wandeling voor Bram af en toe, maar toch aangekomen op het uitkijkpunt. Eerst 3 condors gezien en daarna 4 bij elkaar boven een kloof in de bergen maar allemaal heel erg diep en dus ver weg.
Uit reisverslagen hadden we al begrepen dat je ze meestal wat later in de ochtend zag dus begrepen we eigenlijk niet waarom we daar zo vroeg voor op moesten en om 10 uur daar al weer weg gingen. En al helemaal niet waarom we daarna dan tijd verspillen aan een stop in Maca waar alle bussen stoppen en de ‘locals’ dus een sport maken van toeristen. Je kan er heel leuk op de foto met een roofvogel op je arm of hoofd….
Lunch in Chivay en dan in 1 ruk naar Arequipa. Terug in Casa Arequipa kregen we de Honeymoon Room en na onze spullen gedropt te hebben zijn we naar de Plaza del Armas gelopen voor een biertje. Weer heerlijk mensen gekeken op het plein, er was ook een trouwerij, en in een klein tentje prima pizza gegeten. Kapot weer terug in de kamer, koffers overgepakt en pitten.
