Onze reizen - Gerlache Strait

6 maart 2009

Na een lekker lange nacht worden we wakker in Neumann Channel met een temperatuur van 5 graden en een mooie blauwe lucht. Bram heeft absoluut geen zin om op te staan…heeft meer slaap nodig nu hij over de 50 is…. Pffffffff. Aan het ontbijt zie je precies wie er gekampeerd heeft en er zijn er maar weinig die eerlijk zeggen dat er niet zo veel aan was en erg koud. De rest vond het allemaal werelds! (natuurlijk)
We varen door naar Danco Island en Bram stort in en slaapt nog een uur, orka’s of niet.
Rustige landing op het cobblestone strand en de hike naar boven is verdeeld in 3 plateau’s met natuurlijk weer veel pinguins. De omgeving is indrukwekkend. Een soort baai met doorgang aan bijna elke kant van het eiland, een glad wateroppervlak met een blauwe lucht en zon. De klim is aan de zware kant en Bram meldt op het eerste plateau dat hij lekker op een rots aan de waterkant gaat genieten. Maar goed ook, de klim wordt steeds zwaarder.

Op het tweede plateau laat ik mijn parka achter (eindelijk een stukje zonder pinguins waar het dus jas-proof is) en ploeter door over losliggende stenen. Ik wil er eigenlijk niet aan denken dat ik hierover straks naar beneden moet ‘sliden’. Boven aan de berg wacht een kolonie Gentoo’s ….wat doen die in hemelsnaam hier als de vis beneden wacht? Het uitzicht over de omgeving met kleine gele stippen van de kajaks en parka’s beneden is adembenemend. Maar ik ben boven en zie niemand meer….tuurlijk, de berg loopt door en gaat over in een sneeuwvlakte met een ultiem uitzicht over de andere kant. Dit zijn van die plekken dat je je nietig voelt (en wat lacherig als Steve begint te mediteren met zijn oortjes in…) en de zon schijnt bijna vernietigend.

Afgedaald vind ik Bram helemaal alleen tussen grote stenen, helemaal genietend van de overweldigende stilte hier.
We moeten echt terug aan boord en gaan varen richting Drake want er is slecht weer op komst. Een eventuele uitstap voor vanmiddag wordt afgelast want ze willen echt bijtijds weg. Wel wordt beloofd dat bij speciale dingen in de Gerlache Strait we daar tijd aan spenderen en eventueel er met de zodiacs nog uit gaan.

En dan gebeurt het, jawel hoor, gewoon een verschillende stellen walvissen om ons heen. Ik sta al met zwemvest als eerste vooraan de trap om bij Shane in de zodiac dichterbij te gaan. Wat een ervaring! Motor uit en Shane peddelt er naar toe. We kunnen ze bijna aanraken! Wat een beesten en dat ligt daar dan maar een beetje te slapen tot we duidelijk een beetje te dichtbij komen. Maar dat levert weer de ‘staartfoto’ op. Wat een feest! We blijven ze volgen en zo’n beetje een uur weg. Bram heeft spijt dat hij niet is meegegaan maar dacht dat het zo’n Egyptisch vaartochtje zou worden van een kwartier en er waren er ook twee onder de boot.

Bij een andere zodiac vertoont eentje ook nog uitgebreid zijn kop, breeching. Een mooiere afsluiting kan men zich niet wensen! Over-enthousiast varen we terug naar ons schip en vlak ervoor meent Shane nog een duik in het poolwater te moeten nemen….we zaten ons al af te vragen waarom hij zijn laarzen en jas uit deed?! Aan boord wordt alles goed vastgesjord want nu moeten we echt verder.

7 maart 2009

De nacht is relatief rustig maar bij het ontbijt blijkt het toch meer slachtoffers dan verwacht te hebben gekost. De staff doet haar best ons te vermaken met lezingen en films zoals Happy Feet en dat lukt prima maar het blijft een hele zit. Eten is natuurlijk een lachertje als je mensen naar een buffet gaat lopen maar er wordt nog steeds soep geserveerd dus is het weer niet erg… ’s Middag trekt de wind aan, de golven worden hoger en het is spannend ze over de boot te zien slaan vanaf de brug. Raampje ’s nachts open is geen item meer en zwaar weer ligt op de loer. Het ontbijt vult niet eens een van de twee eetzalen helemaal op…wel komt er af en toe iemand langs met een bordje crackers of droge muesli om dan weer naar de hut te verdwijnen… En wat verder opvalt, iedereen is bekaf! Tijdens lezingen is het af en toe moeilijk je ogen open te houden terwijl ze wel interessant zijn.

8 maart 2009

Eigenlijk herhaalt gisteren zich, alleen komen nog minder mensen naar het ontbijt en de lunch. In de loop van de middag neemt de wind af en het weerbericht hangt op het memo bord, we hebben een storm van 50 knopen net ontlopen! Ik denk dat ze dan helemaal niet hadden hoeven koken… Bram filmt golven op de brug en ik speel spelletjes in de bar met Matthew en Ian (en die kan lang denken over 1 zet!) Champagne als afscheidsborrel en de bedankjes van Shane voor zijn mensen en de gasten. De meesten zijn toch weer opgeknapt en verschijnen aan tafel voor het laatste diner.
Om half tien vertoont Jamie zijn slide show met de beste foto’s gemaakt tijdens deze trip omzoomd met muziek (zoals ik dat natuurlijk van Bram al heel gewoon vind…) en dit zal oa ook op de dvd staan die we allemaal meekrijgen. In de bar worden de laatste flessen geledigd en ze beginnen duidelijk op te ruimen…het is de laatste Antarctica trip en de Shokalskiy zal daarna naar het noorden vertrekken (al weten ze nog niet precies wanneer en hoe).