Onze reizen - Heenreis
Jessica 19!!! Koffers opnieuw ingedeeld en wie komen we tegen bij het ontbijt? Leo onze buurman! Hij is net terug van de Shokalski…je gaat het toch niet geloven, dezelfde boot dus! Nogal stormachtige overtochten heeft hij gehad maar de indrukken waren geweldig. We lopen naar het centrum dat nogal een eind uit de richting is (1 ½ uur langs een toch wel saaie weg) en zijn niet helemaal weg van de sfeer aldaar. Hadden eigenlijk wel een gezellig terrasje verwacht aan de haven waar we de resterende uurtjes hadden kunnen doorbrengen met uitkijk over het water en passerende mensen. Hele tippel is het nog naar de supermarkt waar we grote flessen wijn inslaan voor op de boot en we brengen de resterende tijd door in een hele gezellige lunchtent met genoeg te zien en te beleven waar de tijd vliegt…. Bram plakt zijn pleister….en belt Jessica voor haar verjaardag.
Om half vier bij de bus die ons op de kade brengt…loopplank op en onderweg naar hut 509, lekker op dek 5 bijna naast de reddingsboten. Duurt allemaal even voor we vertrekken want er missen nogal wat bagage stukken hier en daar en een heeeeele oude meneer (Herbert) moet nog naar de dokter (hij wordt door Shane afgewezen voor de reis). Het schip vaart, we hebben een prima diner (enkelen vallen al af) en wij gaan slapen…wel een beetje wennen aan het smalle kajuitsbed maar het zware weer op de Drake wordt pas om 12 uur vannacht verwacht.
De ‘Drake’ blijkt eigenlijk nooit zo rustig te zijn, toch dan Drake Lake op bestelling? Je gaat het niet geloven maar er zijn nog steeds mensen die niet uit hun hut komen omdat ze zeeziek zijn…. Overdag hoef je je niet te vervelen; er zijn steeds lezingen over de flora en fauna op Antarctica en over het ontstaan en reilen en zeilen aldaar. Gebracht door bevlogen medewerkers en iedereen is er van overtuigd dat als je hier eenmaal geweest bent je terug zal komen…? De groep is reuze gemengd met eigenlijk geen ‘stoorzenders’. Samenhorigheid wordt gekweekt bij het oefenen van een noodsituatie. Warm aankleden, zwemvest om en je bij je reddingsboot melden. In de boot zitten (met 40 man is het wel hutje mutje!) met de klep dicht…niet echt voor mensen met claustrofobie maar in het nodige geval vast beter dan in het ijskoude water liggen.
Beetje lezen ’s avonds en dan slapen….tot rond middernacht de Drake zich toch wel wat laat gelden. Alles is opgeborgen of ligt vast dus we laten ons rock & rollen in ons bed en hebben er verder geen last van (aan het ontbijt blijkt bij anderen dat dat wat gevoeliger ligt), maar na middenacht gaat het inderdaad meer tekeer tot een uur of 4 en zelfs Bram blijft gewoon liggen in zijn bed!
1 maart 2009
Drake heeft vannacht toch meer passagiers gevraagd dan verwacht. De bemanning roept nog steeds nooit zo’n rustige overtocht gehad te hebben afgezien van vannacht maar niet iedereen is blijkbaar genoeg voorbereid. De pleister werkt bij Bram boven verwachting. Zelfs met een biertje of wijn blijft hij een grote zeeman en heeft nergens last van.
Regelmatig vertoeven we op de brug (er is een open-brug-beleid) maar veel vogels laten zich niet zien tot nu toe.
