Maandag 3 oktober 2011 – Queen Elizabeth National Park
Om 8 uur vertrekken we via richting Queen Elizabeth NP met een weinig interessante tussenstop bij Lake Nkuruba, een vulkaanmeer.
We dalen af naar het water en concluderen dat we ondertussen erg verwend zijn met kratermeren als die in Ecuador en de Galapagos. Nog twee vulkaanmeren worden gepasseerd met de auto en dat is meer dan genoeg. We volgen nu een kleinere kleiweg waarlangs op deze maandag druk gewerkt wordt op de vele plantages. Naast de oeverloze bananenplantages verbouwen ze hier werkelijk van alles, van koffie tot guava, katoen en suikermais. Vruchtbare streek en werkelijk overal rennen kinderen naar de weg om met een stralende lach te zwaaien en toe roepen ‘how are you?” en passeren de evenaar.
Rond 12 uur arriveren we bij het visitor centre van QENP, net na de afslag voor de grens naar Kongo, waar ze van trots glimmen omdat de Engelse koningin hier ook geweest is toen ze op huwelijksreis was. Ze geloven bijna niet dat ze nog leeft en kranig is! Hier begint het park al en bij het zien van de eerste Uganda Kob krijgen we al helemaal het Afrika-safari gevoel en opent Peter het dak zodat we staand kunnen observeren.
Vrij in het begin van het park ligt de Bush Camp waar we worden ingechekct, wat lezen en lunchen. Het is bloedjeheet in de hut, met zijn ecotoilet met emmer zand ernaast. Gelukkig hebben we een dubbele douche buiten zodat we ’s nachts onder de sterren tegelijk kunnen douchen...geloof niet dat het hem gaat worden met die rietmat eromheen en opening naar buiten… Je mag je hut ’s avonds alleen niet uit, je wordt gehaald voor het diner en later teruggebracht en dan zeker een beetje daar gaan staan douchen. Ben in ieder geval blij dat we weer de kitscherige waxinelichtjes op batterij hebben meegenomen en we zetten ze vast strategisch neer.
Voor de veranda van onze hut in de schaduw zitten typen en Bram lezen met uitzicht op het water met 5 nijlpaarden die je af en toe hoort ruttelen. Een grote buffel verschijnt grazend aan de overkant en dan barst het onweer los! Nu dus in de hut terwijl onze game drive met Peter over 10 minuten begint...dan maar wat later vertrekken...
We vertrekken rond een uur of 5 met goede moed om nog veel te zien voor de zon ondergaat...Peter is onderweg naar de gate van het park beetje erg druk bezig met vogels langs de weg maar hij heeft veel goodwill bij ons gekweekt dus doen we blij mee! Dak gaat open en zodra we staan worden we meteen overspoeld met Ugandese kobs, met mooie horens voor de mannen! Buffels kijken ons alert aan en Peter begint meteen met zijn ‘vogellessen’. Hij onderbreekt zichzelf al na een kwartier met de vraag :” is that a lion?” En hoewel ver weg, hebben we onze eerste 3 leeuwinnen in het vizier met 4 kleine welpjes. Eentje zit op een steen en lijkt hoegenaamd geen zin te hebben zijn moeder te volgen als ze allen paralel aan de weg hun pad vervolgen. Mijn verrekijker komt goed van pas en geeft de gelegenheid ze te volgen, zeker met de grollen van die ene welp.
Ze verdwijnen achter de struiken en Peter besluit door te rijden om ze overstekend wellicht weer tegen te komen. We zien nog veel Kobs en Waterbucks om uiteindelijk uit te komen bij een zoutmeer met pelikanen en mariboes. Kobs staan heel alert in een groep onze kant uit te kijken en Peter vraagt zich af waar ze naar kijken...achter ons in de berm ligt een mannetjesleeuw die zich vervolgens opricht en een partij begint te brullen! Indrukwekkend en zeer bijzonder voor een eerste gamedrive! Een nijlpaard in het gras in de verte betekent het einde van deze prachtige dag en we genieten na met een biertje en lekker eten voor we onder de klamboe duiken.
4 oktober 2011
Na een prima nacht waarbij we insliepen met het geproest en gesnuif van de nijlpaarden in het water voor de hut en met plezier werden wakker gehouden door een grazend nijlpaard dat om onze tent liep te lawaaipapegaaien (iedere stap voelden we en op een gegeven moment zeker toen hij tegen de stalen scheerlijn liep was hij erg aanwezig) ging de wekker om half 6. We mochten de hut niet meer uit nadat we ’s avonds teruggebracht waren dus hadden geen idee hoe groot meneer of mevrouw nijlpaard was en checkten de ‘verwoeste’ grond om ons heen. Bleek erg mee te vallen en later bleek dat de hippo het hele kamp had aangedaan. Bijzondere ervaring! Ontbijten en op game drive met Peter op zoek naar de vroege jagers... Half 7 rijden we het park in dat nog in halve schemering ligt en er erg rustig uit ziet op een paar vogels na. Schijn bedriegt, een kwartiertje later komt er achter een bossage een wat je noemt royale olifant even laten zien dat wij de indringers zijn op zijn gebied.
Peter rijdt meteen een stukje door waarop de olifant rustig wordt en doorgaat met zijn voornaamste activiteit gedurende de hele dag (en groot deel van de nacht) ...eten! Wat een beest en wat dichtbij! Meter of 10? Tien over zeven blijkt dat Peter weer de goede track heeft gekozen want de verse leeuwensporen tekenen zich duidelijk af. En ja hoor, 10 minuten later vinden we mevrouw liggend in het gras verdekt opgesteld maar ze tilt gelukkig haar kop op. Meter of 5 van ons af? Beetje eng vind ik het nog wel maar ze toont totaal geen interesse en voelt zich blijkbaar helemaal op haar gemak in onze aanwezigheid want ze gaat rustig op haar zij liggen. Gaat daarbij compleet op in haar omgeving!
Verder maar weer...en we blijken iets met 10 te hebben? 10 minuten later een behoorlijke groep zeer alerte buffels, een van de gevaarlijkste (en meest onderschatte) waarbij de oudere mannen keurig gepareerd om de jongere kalven staan. Wat een feest, blijft dit zo? 8 uur...we bekijken aandachtig een groep Ugandese Kobs als 6 prachtige kraanvogels aan komen vliegen met veel vertoon en precies voor onze auto besluiten te landen en een beetje kranig te gaan lopen doen.
Half negen, bingo weer leeuwen! Wel wat ver voor ons doen maar daarom niet minder indrukwekkend in die gigantische uitgestrektheid van de savanne. De koning en zijn koningin deze keer, luierend na de jacht en dus niet wat je noemt spannend actief! Standaard toertje door een vissersdorpje, beetje een gribus, maar gelukkig met mariboes en nijlpaarden aan het water.
9 uur, weer een paartje leeuwen...we hadden niet gedacht al in Oeganda zo verwend te worden met groot wild! Ugandese Kobs en Waterbucks zie je werkelijk om elke bocht. Half 10, olifant steekt de weg over, zijn er meer? Ja hoor, al staande ontdekken we achter de bosjes een stel dat paralel aan de track loopt en tellen er steeds meer. Peter denkt dat ze wat verder in de bocht zullen oversteken maar ze blijven tussendoor steken...om te modderbaden! En dan vooral de kleintjes. Het blijkt een groep van 18 olifanten waaronder 6 kalfjes (de jongste is een maand of 6!) en we kunnen er maar niet genoeg van krijgen. De kleintjes nemen een bad en de ouderen staan in een kring ter bescherming erom heen. Eigenlijk is de gamedrive allang afgelopen maar Peter voelt ons enthousiasme aan en het blijft bij roepen ‘we moeten gaan’ tot op een gegeven moment een grote meneer op ons afkomt...duidelijk de boodschap wegwezen want we willen oversteken met het grut. Wat een happening, onze dag kan toch niet meer kapot?
Terug naar de lodge (11.45!) waar Bram droogjes opmerkt dat aan de andere kant van het kanaal tegenover de restaurant tent een stuk of 18 olifanten staan te badderen...je kan beroerder je lunch (overigens heerlijk, wat kunnen ze daar soep maken!) gebruiken!
Om 1 uur zitten we op de boot voor een 2 uur durende tocht over het Kazinga Channel, een natuurlijk kanaal tussen Lake Edward en Lake George. We voelen het bij het instappen al aankomen dat het een geweldige trip wordt want aan de overkant komen 2 olifanten al uit de bossen om te gaan baden. Met nog maar 1 ander (rustig) stel aan boord hebben we alle ruimte te verplaatsen en alles goed op te nemen en te fotograferen/filmen. Het blijkt al een groot vreedzaam festijn te zijn met naast de olifanten ook een badende kudde buffels, poedelende nijlpaarden en allerlei vogels erop en ernaast en ertussen. De twee vertrekken uit het water en lopen langs de oever rustig weg...maar niet getreurd want een groep van 6 olifanten dient zich alweer aan en deze groep is bijzonder speels en beweeglijk! Geweldig!!!
Even weer terug op aarde met een Nijlkrokodil die werkelijk roerloos op de kant in de zon ligt met zijn bek open...niet een veilige garage...
Langs de oever vreselijk veel ‘uitgerangeerde’ mannetjesbuffels die eigenlijk gewoon liggen te wachten tot hun tijd gekomen is. Uit beeld bij de kudden en in het water om niet een te makkelijke prooi te zijn voor de grote katten. Nijlganzen lopen om hun heen samen met heilige ibissen, reigers, ooievaars, cormorants en visarenden hoog boven de kingfischers vliegen af en aan. Zoveel verschillende vogels...Peter had eigenlijk mee moeten gaan want hij kent ze bijna allemaal van naam en weet elk verschillend details binnen de oeverloze verscheidenheid aan soorten (560 soorten in Queen ElizaBETH National Parc!).
Voor het eerst zien we ook een paar bush bucks die parmantig op de rotsen staan. Daaronder komen de hippo’s weer naar boven met veel lawaai en gespetter waardoor de oxpeckers opschrikken van de buffels die ze zo braaf aan het ontdoen waren van teken. De kleine witte reigers op de ruggen van ossen en nijlpaarden zijn daar niet echt van onder de indruk en blijven veelal gewoon zitten. We kunnen niets anders doen dan stilzwijgend genieten, onze ogen uitkijken naar ook bijvoorbeeld de gigantische nesten van de hamerkop hoog in de boom. Helaas komen we ook een wit uitgeslagen en opgeblazen dode hippo tegen...nog niet gevonden door de aaseters. En net als je denkt dat een prachtige groep roze pelikanen deze magnifieke trip zal afsluiten komt er nog even een mannetje olifant op de oever ons ‘uitzwaaien’!!
Terug in de bushkamp voor wederom een prima 3-gangenmenu en we duiken onze tent genaamd Hippo weer in onder begeleiding, hopend op een herhaalbezoek van de hippo (hetgeen echter bij een wratzwijn blijft...).
