Vrijdag 30 september 2011 – Amsterdam > Entebbe
Om vijf over zeven staan we bij Lydia voor de deur...zij brengt ons naar het station in Leerdam. Deur op slot, geen licht...omgelopen en gelukkig is de achterdeur gewoon open haha...Bram en Rave zitten te ontbijten en Ly en Albert liggen nog in bed...hmmm...vergeten dus. Enfin, in de nieuwe Agilla van Ly die zonder bril ons toch helemaal veilig en op tijd op het station afzet.
Vlotte trip naar Schiphol en tevens een hele vlotte en prettige vlucht met de KLM naar Entebbe in Oeganda. Mocht even duren voordat ook onze tassen eruit kwamen maar daarmee gewapend konden we meteen naar Peter die op ons stond te wachten met een wel hele grote safari-auto voor 2 personen!
Toch nog wel een eindje kachelen van Entebbe naar Kampala en vooral een beetje saai omdat het al donker was. Daarbij kwam dat in Oeganda regelmatig buurten worden afgesloten van de electriciteit omdat er niet genoeg is voor het hele land gedurende 24 uur...aldus de president (die nogal riant in het licht ‘staat/zit’). Naar het hotel, Cassialodge, waar we zoals gebruikelijk in een van de achterste kamers geplaatst zijn... Nog even een biertje in de bar? Goh, net dicht. Mag wel meenemen (16000 shilling voor 2 bier en 2 water!!). Ramen dicht gehouden voor de muggen en de muziek buiten...keihard matras maar we slapen prima en worden na een zeer karig ontbijt om 8 uur zoals afgesproken opgepikt door Peter voor...
Zaterdag 1 oktober 2011 - Kibale Forest & Bigodi Swamp
Peter gaat het plan vertellen onderweg spreken we af... Hij denkt dat we ook nog lokale knikkers moeten hebben alhoewel Jambo meldde dat we overal met dollars terecht konden. Kan ook wel volgens Peter maar het maakt het er allemaal niet makkelijker op en zeker niet als je moet onderhandelen. Enfin, 4 ATM’s later heeft Bram toch zijn 300.000 Oegandese shillings te pakken, jaja het mag wat kosten, en zijn we klaar voor alles buiten de steden.
Om 8 uur vertrokken en om 4 uur in Primate Lodge in Kibale om een lang verhaal kort te maken; met slechts 1 hele korte tussenstop waarin een loshangende uitlaat werd vastgebonden met ijzerdraad en 1 voor een saaie lunch. Was een lange tocht en niet zoveel te zien, hetgeen een voorbode blijkt te zijn voor veel afstanden die we moeten afleggen per auto.
Heel duidelijk een Afrikaans land met van die dorpjes langs de weg waarbij het je meteen helder wordt dat het ook nooit ‘wat gaat worden’ , troosteloos werkelijk! En zoveel troep! We waren wel blij dat Bram niet zelf reed want in meerdere oorden voelden we ons zelfs achterin unheimisch...en dat kwam voornamelijk door de jeugd hangend rond en op brommers. Verder hetzelfde beeld van rommel, stof, toeteren en veel brommers. Het was zaterdag en vooral in Kampala was het duidelijk voorraaddag. Mensen komen uit de omstreken om voor de hele week in te slaan. Ook buiten de stad draaide het leven vandaag zeker om voorraden aanleggen. Het was echter de eerste keer dat we zo´n overtuigende rol van de jerrycan zagen! Verschillend van maat maar altijd geel werd hij overal naar toe gesleept en dat zowel op het hoofd, als op de fiets, als op de brommer als gewoon in de hand. Met voornamelijk water (gaan tappen bij mensen die wel stromend water hebben of bij de waterpomp die eruit ziet als een benzinestation) maar ook olie of kerosine voor de verlichting gaat er met alle gemak in. Je ziet werkelijk iedereen met zo´n jerrycan lopen-fietsen-rijden!
Zijn het geen jerrycans dan vooral bananen!
Alles wordt langs de weg verkocht en tussen theeplantages door komen we bij de lange opweg naar Primate Lodge…
…waar Peter ons op de doorgangen wijst die de olifanten maken om de weg over te steken. Kapotte bomen en struiken en op de heuvelruggen langs de weg een soort glijsporen. Bende maken ze ervan! Geweldige cottage met een lekker etentje ervoor in het onweer zorgen voor een prima afsluiting...het vuurtje voor de warme douche wordt ontstoken en daarna sluiten we de klamboe en maken ons op voor de chimpansee track morgenochtend!
Zondag 2 oktober 2011
Heerlijk geslapen (we blijken ’s nachts een paar maal een olifant gehoord te hebben....een zacht ge-brrr) en om kwart over zeven wakker geschrokken want de wake up call was dus niet gelukt...we moeten om kwart voor 8 verzamelen dus even doorwerken! Rush blijkt allemaal een beetje overbodig achteraf want als we prima of tijd klaar staan bij het visitor centre onder aan de trap blijkt de een een fototoestel vergeten te zijn (hoe kan je dat nou vergeten!) en de ander nog niet eens aanwezig. Na een korte briefing gaan we met de gids Jeofrey en een zeer beleefd echtpaar bij Peter in de auto naar de beginplek. De 4x4 heeft het er maar moeilijk mee en Bram vraagt of hij moet duwen... We krijgen nog een short briefing van Jeofrey over hoe we ons dienen te gedragen en waar op te letten. Chimp gekrijs, zwaaiende boomtoppen, vallende fruitpellen als laatste op de grond kijken is de boodschap.
Nog geen half uur later is het eerste gekrijs onmiskenbaar te horen. We lopen meteen die richting uit, weliswaar nog over een ingelopen paadje, als Bram en ik op kleine afstand van ons meteen al een chimp op de grond met ons mee op zien lopen. Zijn tempo ligt wat hoger dat dan van ons maar we lopen dus de goede kant op. De eerste groep bestaat uit een moeder met een baby in een nest. De kleine kruipt er ook uit om met een tak in een poeltje water te gaan spelen en is werkelijk om op te vreten! Moeder slingert het nest ook uit en begint haar favoriete gele vrucht te eten, van de Crospherum Albidum, die hij openknijpt, vervolgens de zaden eruit eet en de pellen naar beneden gooit (soms bijna boven op je).
Er verschijnen nog een stuk of 5 chimpansees boven ons in de bergtoppen, ook nog een kleintje van een maand of 3. Een zeer hitsig vrouwtje hangt in de boom vlak boven ons en begint opeens luid te krijsen waarop de hele groep reageert.
Een kakafonie van gegil en gekrijs is bijna angstaanjagend maar Jeofrey stelt ons gerust dat het alleen maar is om de rest te lokaliseren. Plotseling begint ze te plassen en dit wordt gevolgd door een andere chimp een paar bomen verder...een teken dat ze naar beneden beginnen te komen. Het wordt te warm boven in het bladerdek en ze komen naar beneden om weer te rusten. Vlak voor ons daalt een grote mannetjes chimp behendig af via een smalle boom en loopt het regenwoud verder in.
We wachten of het vrouwtje gaat volgen aangezien ze graag gedekt wil worden maar mevrouw geeft weinig sjoechem. Jeofrey besluit dat we op het gekrijs van een grotere groep afgaan. In het zonnetje zitten wat verder zitten twee chimps helemaal op hun gemak te niksen en eentje geeft nog een rondje show weg door liggend zijn buik en borst te laten zien. Ze gaan weer een stapje verder en we volgen ze. Lopen veel te hard op hun knuisten voor ons om ze te volgen door het regenwoud dus pikken we onderweg een groep van 4 op waarna we steeds meer chimps te zien krijgen. Wat een feest! We hadden geen idee dat ze zo benaderbaar waren en rustig blijven in je nabijheid. Om die glanzende ruggen voor je uit te zien lopen...dat gevoel is niet te beschrijven! Prettig bijgevolg is dat je niet merkt dat je behoorlijk aan het klimmen bent af en toe en dat het zowel vochtig als behoorlijk aan de temp is!
Bram heeft net zijn statief goed neergezet voor een groot mannetje dat rustig zit te vlooien en de camera loopt als hij plotseling begint te krijsen, op zijn achterpoten naar een boom loopt en daar op de flankwortels een indrukwekkend concert weggeeft (om indruk te maken en te laten weten hoe sterk hij is) waarna hij luid krijsend op zijn achterpoten wegholt. Een uur mag je bij de chimps in totaal blijven maar Jeofrey rekt het aardig op. We hebben ongelofelijk ver gelopen en gezigzagd zodat we al na een half uur lopen weer terug bij de lodge zijn...het is half 1. Wat een ochtend en wat een begin van een safarivakantie!
Na een prima lunch in de Primate Lodge gaan we met Peter naar de Bigodi Swamps waar we Ben ontmoeten die een wandeling met ons gaat maken van 2 tot 3 uur door de swamps.
Het dreigt te gaan onweren, dus iedereen weet dat Bram op eieren loopt en ook zichtbaar niet geniet van de eerste zwart-wit kolobus. Maar gelukkig trekt het open en staat hij weer volop te filmen bij een boom vol met Red Colobussen die met hun rode ‘toepetje’ een grappige indruk maken. Het moeras, met papyrusbos, wordt een paradijs genoemd voor vogelaars maar ons valt dat aantal een beetje tegen. Wel een paar prachtige neushoornvogels (black and white hornbills) en andere opvallende types die we bij terugkomst samen met Peter aantekenen in ons wildlife boek. In het visitors`centrum kopen we nog een boekje over het Kibala Forest zodat we alle diersoorten van daar in ieder geval kunnen benoemen!
Lekker genietend van een biertje in de bar hulden wij ons in stilzwijgen bij het verschijnen van een Nederlands stel dat de lodge maar een ballentent vindt en werkelijk overal over klaagt...je ziet het al aan hun manier van lopen! Prima gegeten en lekker bijtijds onder de klamboe van ons riant king size bed want we zijn om half 10 bekaf en ons is morgen echt een wake up call beloofd...
