Onze reizen - Vientiane
Om 18.15 vertrekken we met Niels in de auto richting Schiphol om met een vlucht van Eva Airlines het besneeuwde Nederland achter ons te laten en richting de 35 graden te gaan! We lopen een uur vertraging op door het de-icen van het vliegtuig en hopen maar dat we daardoor niet de vlucht van Bangkok naar Vientiane missen...gaat allemaal goed en na een lange reis zitten we voldaan in een taxi ($7/ 57.000 kip, lekker vaste prijs) van het vliegveld Vientiane naar The Intercity Hotel. De beloofde transfer waren ze vergeten...so sorry... Het is ondertussen half 10 en we hebben wel zin in een hapje. Krijgen een kamer op de 4e verdieping, geen handdoeken en de ac doet het niet. Het is om te ploffen en barst er van de muggen. Dit hebben we niet geboekt en we krijgen ook snel een andere, veel betere kamer na onze klacht. Het hotel ligt prachtig en heel centraal aan de Mekong, die erg laag staat, en ’s avonds staan er allemaal marktkraampjes voor ons balkon met eten en drinken. Lekker gegeten bij de buurman en half 12 helemaal gesloopt naar bed...even nachtje inhalen!
Om half negen aan het ontbijt na een heerlijke nacht en een weer onwennige eerste opstartochtend. Wat moeten we opsmeren en aantrekken en wat moet er mee? Geld en paspoort (kopie) verdeeld en geen dingen in het zicht? Ready to go... Het is om 9 uur al flink warm maar we willen naar Wat That Luang, het belangrijkste religieuze monument van Laos, voor 12 uur want dan sluit het. We lopen een uur en de wandeling is niet zo leuk als we gedacht hadden. Beschreven als een laan met ambassades en dergelijke gebouwen is het druk, vol en rommelig. We passeren het presidentieel paleis dat er nog een gebouw bijzet, de Patuxai (een herdenkingsmonument dat wat weg heeft van de Arc de Triomph) en zweten op het vals plat naar het grote plein voor de Wat. Een sober gouden geheel met weinig authentieke overblijfselen qua beelden...maar ja, superheilig!
Wakker worden om 8 uur omdat de wekker ging... Beneden ontbijten en op zoek naar een tuktuk die ons in ongeveer een half uur naar het Boeddhapark (Wat Xieng Khuan) kan brengen. Receptioniste had gemeld dat het $30-35 zou kosten round trip maar een chauffeur op de hoek doet het voor 200.000 kip! Dat wel, maar zo’n kilometer voor het park stopt de moter. Hij gebruikt werkelijk al het gereedschap dat hij mee heeft en gaat steeds meer zweten (het wordt vandaag 37 graden) maar krijgt hem niet meer aan de praat en hij chartered een collega met zo’n opgewaardeerde pickup en die scheurt ons door naar het park. Afgezien van een stelletje zeer lawaaierige Fransen een sereen klein park (voetbalveld groot) met een grote verscheidenheid aan beelden waarvan sommige houdingen en voorstellingen ons totaal onbekend waren. Helaas geen enkele uitleg en ook geen boekje van te krijgen. Thuis met meer tijd de foto’s er maar eens op napluizen... Onze 2e chauffeur staat netjes op ons te wachten en we rijden terug naar onze tuktukker die nog steeds stil staat. We slepen hem naar een bijzonder smerige garage en laten hem daar achter, arme vent. Lekkere lunch bij Daofa bistro en op naar het middagprogramma... het is gelukkig maar 34 graden pfff...de zon brandt echt fel!
88 heet ons favoriete restaurantje bij de buurvrouwen...heeft geen naam dus haha...
Vanochtend wakker worden zonder wekker want het is een reisdag en we moeten pas om half twaalf op het vliegveld zijn. Dus rustig douchen (onder de slang) en ontbijten en maar eerst even de Wat Chan naast ons ‘gedaan’ voor de cultuursnuif van de dag! Paar miljoen kippen pinnen voor de komende dagen en rugzakken weer vullen, stokbroodje en blikjes tonijn gehaald voor de lunch en tuktuk (50.000 kip) naar het vliegveld...gelukkig stond onze chauffeur met pech van gisteren weer breed smilend op de hoek... we gingen met zijn collega want die stond vooraan en zo hoort het.