Onze reizen - Siem Reap
Bus van 9 uur vertrekt uiteindelijk om 10 uur een het is warm wachten op het busstation... zitten op de voorste wielen dus bij de eerste halte waar mensen uitstappen nemen we de twee stoelen aan de andere kant erbij voor de benen... is toch 5 tot 6 uur tuffen! Lunchstop onderweg met heel vaag voer dus ik ga op zoek naar een broodje hetgeen een zeer moeilijke opgave is hier. Uiteindelijk twee (denk van gisteren) broodjes en twee plakken chocola, dat is weer eens wat anders zullen we maar zeggen! Om 3 uur rijden we Siem Reap binnen wat zeker geen ingeslapen provinciestadje meer is. Mijn hemel, wat een knoeperds van nieuwe hotels staan er langs de Road6/Airportroad en vele poepchic met spa en een boel sterren. Voor $2 naar ons hotel, Okay1Villa, lekker buiten het ‘dorp’ en met een goede hoekkamer met wederom een knullige badkamer. In Laos was het meestal nog wel te overzien maar in Cambodja maken ze de badkamer erg klein in verhouding met de kamer en de douche op een dusdanige onmogelijke plaats dat alles, maar dan ook alles kletsnat wordt omdat het afvoerputje totaal aan de andere kant zit. Wc, wastafel, handdoek...alles nat! Verder prima en warm water. Leuk dakterras met restaurant en zwembad dus spelletje spelen en eten nadat we een tuktukneus hadden geregeld voor de volgende dag.
Om 9 uur worden we opgewacht door Wie die met ons rustig de Rolous groep rond gaat... dat is in ieder geval de afspraak. We laten hem voor de zekerheid nog even het kaartje zien met de weg door verschillende kleine dorpjes die we graag willen rijden, hij roept yes maar doet no... We scheuren de Road 6 af via het kaartjesloket (waar heel efficient snel een pasfoto wordt gemaakt voor op je 3-daagse pas) naar Bakong, Preah Koh en Lolei, 3 tempels als opwarmertje voor Angkor Wat. We hadden gisteren gevraagd of we het tegen de stroom (voornamelijk Japanner, Chinezen en Koreanen) in konden doen but no, go with the flow with Wie!
We beginnen met Preah Koh, de oudste tempel uit 879, die redelijk goed bewaarde graftempels heeft onder wakende ogen van 3 nandi’s. De meeste tempels hier in de buurt hebben een hindoestisch verleden waar pas later het boeddhisme is binnengebracht, waardoor veel beelden en afbeeldingen nog hindoeistisch zijn (levert vaak boeiende combinaties op!). Vlakbij Preah Koh ligt Bakong, de meest belangrijke (staats-)tempel van de groep met mooie plateaus en een bijzondere centrale toren. Olifanten op alle hoeken die zorgen voor stabiliteit en een steile trap naar boven voor een mooi uitzicht. Lolei valt wat in het niet na de vorige twee tempels...
Al bij het ontbijt presenteert Smile (Smai) zichzelf als onze nieuwe tuktukker. Hij kan inderdaad al niet stoppen met lachen en vertelt zijn levensverhaal binnen 10 minuten als Bram staat te pinnen bij de eerste ATM. Hij heeft duidelijk de opdracht gekregen niet rond te scheuren dus het lijkt wel een bejaardentuktuk, iedereen haalt ons in en vraagt zich natuurlijk af of het ding het wel goed doet, maar wij vinden het prima en lekker verkoelend in de snel opwarmende ochtend. We doen vandaag het grote en kleine circuit van Angkor een beetje gemengd en rijden dus dwars door Angkor Thom heen naar Preah Khan, een groot tempelcomplex. Over een lang pad, waar de resten van vroegere beelden langsstaan, komen we bij het complex dat al lichtelijk in de ban is van de kapokboom die werkelijk overal dwars, door, langs en overheen groeit. Je gaat gewoon op de wortels staan kloppen om te kijken of het wel echt is...als een soort dweil draperen deze bomen zich over prachtige lateien en ‘vermorzelen’ bijna de muren rond het complex. Mooie doorkijkjes en een Adopt a Garuda project waardoor er al tientallen grote beelden van Garuda in de ommuring zijn gerestaureerd. Door naar Neak Pean, een tempel op een eilandje tussen 4 waterbekkens in. Lange weg er naar toe over een soort steiger waar in regentijd het water natuurlijk hoog onder staat. Is ook de teleurstelling van deze tempel van de opgerolde slangen want er is praktisch geen water en het hele effect van de tempel (tje) valt weg. Daarbij is het aan het eind van de steiger afgezet en kan je dus niet bij het weinige water komen of eromheen lopen...beetje sof. Op de terugweg vinden we trouwens wel hier onze vogel/vis mobiel voor bij het zwembad! Verder op het grote circuit naar Ta Som bekend om zijn gezichtentoren aan de poort, een voorproefje van de Bayon stijl. Een langgerekte tempel waar je lekker op de centrale as in de schaduw loopt (het is alweer bijna 35 graden en reuze vochtig! Ik heb mijn omslagdoek tegenwoordig mee om te ‘wissen’) en achteraan de tempel houdt een enorme boom de poort met mooie latei volledig in de wurggreep. Je vraagt je af hoe lang bouwwerken de kracht van dit soort bomen kan volhouden.... East Mebon volgt, een niet indrukwekkende tempel waarvan alleen de vier torens overgebleven zijn. Smile kachelt rustig verder langs Pre Rup die we bewaren voor de zonsondergaan naar Sras Srang. Sras Srang valt al onder het kleine circuit en ligt tegenover Banteay Kdei en is een koninklijk zwembad voor rituele wassingen (800 bij 400 meter...je moet wat als koning). Er tegenover dus Banteay Kdei, een werkelijk prachtige (platte) tempel, de citadel van de cellen’, die zich over vershcillende honderden meters uitstrekt en waar je weer door een prachtige gezichtenpoort binnenkomt. Mooie lateien en prachtig beeldhouwerk van apsara’s (danseressen). Het was een groot klooster uit de 12e eeuw met een grote danszaal waar voorstellingen voor de koning gegeven werden.
Op tijd wakker en ik voel me met m’n wattenhoofd als een krant maar vandaag moet een hoogtepunt zijn dus gaan! Smile staat niet zoals afgesproken klaar en als ik het vraag aan de vage nachtportier weet die ineens dat Smile al bij de poort staat en dat een ander ons naar hem toebrengt... halverwege wisselen we dus van tuktuk en moeten nog sjeesen om op tijd te komen en we zijn zeker niet de enigen (alhoewel het toch nog wel meevalt als de mensen uitwaaieren op het grote gebied). Goed plekje gevonden aan het water voor de weerspiegeling maar de zonsopgang wordt nogal gehinderd door bewolking en verkleurt Angkor Wat niet echt. Om 7 uur lopen we de Bayon van Angkor Thom al binnen en hebben het complex praktisch voor onszelf! Goed dat we het ontbijt tot na deze tempel hebben uitgesteld! Prachtig met 37 (van de 54 oorspronkelijke) torens die allemaal versierd zijn met de vier gezichten van Boeddha : vriendelijkheid (zuiden), medeleven (oosten), gelijkmoedigheid (noorden) en gelijkheid (westen). 216 gezichten die verschillen van elkaar, al is het soms alleen maar de een andere kleur steen. Indrukwekkend en sereen. Prachtige bas-reliefs op de buitenmuren van de galerijen die natuurlijk weer de bloedige oorlogen weergeven maar gelukkig ook het dagelijkse leven. Een tempel om in te lijsten en zeker zo bijna met z’n twee...
Uitgeslapen tot 7 uur... Rustig ontbeten en de trip voor morgen overlegd met Mom en Smile. Wandelschoenen aan en klaar voor een easy dagje door Siem Reap. Al snel vallen we midden in een bruiloft, eigenlijk 4 bruiloften bij een kleine wat, waar de muziek speelt en de bruidsparen zich in verschillende kleuren opstellen om achter elkaar naar binnen te gaan en voor boeddha te knielen en offeren. Zwaar opgemaakte bruiden en bruidsmeisjes met bruidegommen en jonkers in dezelfde kleurstelling. Altijd leuk om te zien dat als de heren hun schoenen uittrekken voor binnenkomst de nike of andere merknaam sokken bijna vloeken met hun traditionele pak van zijde... Langs de rivier richting het zuiden van de stad gelopen en wat ook maar een wat mocht heten bezocht (eentje was zelfs open, Wat Preah Prohm Rath, de oudste van Siem Reap). Lekker lokaal eetterrasje met veel afleiding op de straat ervoor. Over de oude markt geslenterd, door naar de centrale markt en naar het hotel. Gelukkig stond er een windje vandaag maar de temperatuur wil hier niet echt onder de 35 graden komen...
Hoerahoera, Bram 53 jaar! We hebben vandaag een dag met Smile en zijn tuktuk gepland naar het noordelijk gebied boven Siem Reap en om 7 uur staan we paraat. Hij rijdt rechtstreeks naar het ticketoffice van Angkor Wat en meldt ons doodleuk dat we weer een pas moeten kopen voor Angkor wat anders kan je dus niet over de weg... Wordt ons echt te gortig en hebben sterk het gevoel dat zo langzamerhand ons een poot wordt uitgedraaid dus zeggen tegen Smile dat we teruggaan naar het hotel. Ben boos tegen jongste zus en baal dat dit uitgerekend op Bram zijn verjaardag gebeurt. We besluiten om twee fietsen te huren en trappen rustig richting Tonle Sap meer via het oude Siem Reap dat een stuk verder naar het zuiden ligt dan het toeristencentrum. Leuk tochtje, al erg warm zelfs op die tijd maar met fietsen heb je altijd wat wind toch? Bussen en tuktuks racen langs ons, allemaal op weg naar het meer. Komen wij uiteindelijk ook aan, 9 km voor het meer, en de weg houdt daar gewoon op. Slagboom en nieuwe gebouwen en 6 toegangspoorten waar betaald moet worden...ze hebben gewoon alle toegang naar het meer afgesloten en voor $6 mogen we kijken waar de boten liggen (voor een tochtje $15 pp) en naar de vismarkt because there is not much to see. Die $$$ verdwijnen natuurlijk rechtstreeks in zijn zak, zeker gezien het feit dat hij ons even ‘apart’ neemt (en er geen kaartje voor bestaat). We zeggen dat het belachelijk is zoveel te moeten betalen terwijl we dan nog niet eens aan het meer zijn waarop het antwoord ‘we made this road and building and the tourists have to pay it back’ loud and clear overkomt. We passen ervoor en draaien om. Zijweg ingegaan en door het werkelijke Cambodja gefietst waar duidelijk te zien is dat er toch ook grote groepen zijn die totaal niet meeprofiteren van het toerisme...wat een armoede! Aan de andere kant van de rivier teruggefietst naar Siem Reap en neergestreken in het favoriete tentje van gisteren met vermaak en prima en spotgoedkoop eten en drinken. Terug naar het hotel, zwemmen en lezen. Mom komt Bram nog een biertje op de kamer brengen voor zijn verjaardag en wenst alle gezondheid en Boeddha’s geluk voor de komende jaren. Rugzakken inpakken...morgen naar Vietnam vliegen om 10.30! Wordt vervolgd...
