Onze reizen - Phnom Penh
We worden per minivan samen naar de Nongnokkieng grens met Cambodja gebracht. Vertrek laten afstempelen door de Lao douane ($2 pp), we worden doorgestuurd naar een partytent waar mannen met uniform in zitten ‘welcome to Cambodja’ (ach is vast voor het visum) $1 pp en dan krijgen jullie van ons een papiertje als gezondheidsverklaring en kun je ons altijd bellen als er iets is... Visum (pasfoto en $25 pp). Dan naar douane van Cambodja, voor de derde keer papieren invullen en $2 pp want deze mensen hadden niets te maken met het visum want ze waren van de politie en je moest betalen voor de stempel. Volksverlakkerij natuurlijk...maar we betaalden en werden meteen bestookt met aanbiedingen om voor $50 naar Stung Treng te rijden. We hadden gelezen over meerdere bussen per dag maar het was nu half 2 en de laatste bus net weg (en warm!!!). We zien twee (rustige) Fransen aan komen waarvan we wisten dat ze ook naar Stung Treng gingen met een georganiseerde trip en mochten met hun meerijden...vonden ze geen probleem...maar ze gingen helemaal niet met de auto naar Stung Treng maar met de boot! Nog een andere toerist gevraagd of we een minivan konden delen maar die zat in een VIP bus georganiseerd die vol was. Dus toch maar onderhandelen gezegd dat we niet meer dan $25 wilden betalen.Wat was dat een irritant mannetje, stond ons uit te lachen en gewoon belachelijk te maken. Uiteindelijk gelukt via een ander en nog twee Cambodjanen stapten in (en betaalden samen $30 dus niet slecht gedaan toch?). Het was een reisagent uit Siem Raep met zijn assistent en hij gaf zijn naam en kantooradres met zijn telefoonnummer dat we altijd mochten bellen als er een probleem was. Aardige vent met goede tips! Gaan we zeker opzoeken in Siem Raep! Van het busstation is het niet ver lopen naar Tonle Training Centre waar we slapen (en eten) wat een soort hotel/toerismeschool is en de studenten zijn werkelijk allerliefst en gemotiveerd. Wel een heel zweterig nachtje onder de klamboe maar bijtijds erin want de bus is vroeg morgen!
Door een nieuwe ster van de ochtendploeg krijgen we ons prima ontbijtje geserveerd op het megazware houten terrasstel. De kaartjes voor de minivan zijn gister al besteld en om kwart voor 7 staat hij voor de deur. Goh denken we nog, riant en zo houden we het wel uit tot Kratie...haha, we worden gedropt op het busstation en overgeheveld naar een troosteloos busje. Zijn wat problemen met onze rugzakken die niet in de piepkleine kofferruimte kunnen waar al heel wat vage dingen in liggen en we worden verzocht op de 3e rij te gaan zitten. Het lange wachten volgt...en wij maar zitten in die ondertussen snikhete minivan. De deur mag niet eens openstaan...enfin, we zitten nog steeds lichtelijk ruim dus zullen niet mopperen. Is niet van lange duur en als we uiteindelijk gaan rijden om half 9 zitten er al 16 mensen in een minivan voor 12...nog meer stops en getelefoneer (en maar wachten in die dichte bus) om uiteindelijk de stad uit te rijden om kwart voor 9 met 22 mensen en een kip ‘aan boord’! Je moet er werkelijk niet aan denken wat je gaat doen als er iets fout gaat terwijl ondertussen rustig kan worden opgemerkt dat de vering zijn beste tijd heeft gehad...ach het is maar voor 2 tot 3 uur zullen we maar denken. Foutje, V-snaar klapt dus ‘we have a little problem’... Chauffeur met een passagier onder de motorkap (en de rest maar binnen puffen, kip gaat tekeer en het is om te stikken....grote bos lint wordt in de motor geknoopt en ‘we are saved by the bell’ dus starten maar weer. 5 minuten langzaam rijden en weer kapot... Je maakt het land wel mee...in de schaduw naar een stel kaartende politieagenten terwijl er een ander soort band wordt binnengebracht dat de boel moet redden. We kunnen tegen extra betaling mee met een collega maar we zitten het nu wel uit. We zijn hier nu toch...de buurvrouw geeft haar kind de borst en achter ons doet de jeugd mee met de karaoke op tv boven de chauffeur zijn hoofd.
Braaf staan we met ontbijt in de maag om 7 uur aan de poort om opgepikt te worden door de lokale bus (jaja, daar kan Connexion nog wat van leren...niks te haltes hier, je koopt een kaartje voor $6 voor een busrit van 7 uur en wordt gewoon opgepikt waar je wil...). Maar ja, Cambodian time is toch wat anders dus het wordt half 8... maar daarna gaat het reuze snel in vergelijking met de minivan van gisteren. We pikken nog wel mensen op maar er is een conducteur in de bus en een jongen voor de bagage en alles loopt gesmeerd. Vlot rijden we Kratie uit en rustig kachelen we door de verschillende dorpjes heen. Prima stoelen (2 naast elkaar en gewoon voor 2 mensen deze keer in plaats van 5 personen op 3 stoelen!) en de airconditioning doet naar behoren haar werk. Niets op aan te merken deze bus van Soraya, de nationale bus! Om half tien de eerste stop voor ontbijt dus wij hangen een beetje rond terwijl de meerderheid aan de soep en rijst gaat. Landschap wordt wat eentonig dus lekker de tijd om te lezen. Grote opschudding in de bus als hij een noodmanouvre moet maken om een grote vrachtwagen te ontwijken die opeens afslaat. Eerst naar links en dan toch rechts erachter langs, knap staaltje stuurwerk! Passagiers helemaal opgewonden en reuze kwaad op de vrachtwagenchauffeur. Het kan maar zo gebeurd zijn...maar gelukkig zaten er ook 3 nonnen in de bus (?). Stop voor lunch en we hoeven niet aan te sluiten voor het buffet want een toegesnelde kok gaat voor Westerse magen graag even wat wokken. Helemaal lekker en vers! We rollen om half 4 de bus uit in Phnom Penh en worden meteen besprongen door de tuktukkers...ze sjouwen zelfs ‘diploma’s ‘ mee van de beste chauffeurs, wat een spel. Wijzend op onze wandelschoenen en ondertussen onderhandelend belanden we voor $2 in ons hotel. Plaatjes zagen er beter uit maar het is een prima kamer, beetje ver uit het centrum wellicht en cityview is een blinde muur maar alah... Wat een drukte en wat een smog, snel zorgen dat onze kelen het overleven. Toch een beetje gaar van de lange rit gaan we op het dakterras een biertje drinken en eten, nogal overpriced en niet overdreven lekker maar dichtbij het ruime (en prima) bed, om ons voor te bereiden op een dag benenwagen Phnom Penh!
Dagje lopen door PP...gelukkig is het niet warm en drukkend...pfff. Vol goede moed starten we om kwart over 8 en beginnen met een wat dichtbij, Wat Svay Pope, een van de mooiste wats uit de stad uit de 15e eeuw. Voor de hekken zijn de kappers druk met het scheren van de mannelijke Phnompenners maar binnen de hekken heerst relatieve rust alhoewel ook een universiteit hier huist. Mooie gouden en zilveren stupa’s waarin vroeger alle koninklijke as bewaard werd. Terug langs het hotel richting het Monument van de Onafhankelijkheid en in deze omgeving is het lekker lopen tussen het groen op grote boulevards waar het windje lekker doorblaast. Langs het monument van vriendschap tussen Cambodja en Vietnam komen er ineens grote groepen monikken onze kant op, richting typische feesttent op straat. Lijkt een of ander congres maar de achterliggende Wat Bothumwatdei laten ze gelukkig links liggen en hebben wij alle rust deze te bezoeken. Er komt wel een ‘hoge’ monnik aan waarbij allerlei jongens naar zijn auto stuiven als hij uitstapt maar we komen er niet achter wat de happening is vandaag. Op naar het Koninklijk Paleis (500 meter verder maar) wat een groot gebied blijkt dus $6,5 lijkt gerechtvaardigd. Koning is thuis gezien de blauw wapperende vlag en allerlei mannen in wit uniform staan in gelid op de trap naar het paleis. Is iets te doen...wat? Geen idee, alleen zeker weten dat we nergens in mogen en op de helft van het terrein geweerd worden. Hadden ze wel even mogen vertellen bij binnenkomst toch? Dan maar door naar de Zilveren Pagode, waarvan de vloer belegd is met 5000 zilveren tegels van een kilo per stuk! Heeeeel klein stukje krijg je er van te zien, op veel plekken vastgeplakt met breed plakband, en de rest is bedekt met tapijten. Als je daar een hoek van optilt zie je hoe ze de loszittende tegels gewoon met een schroef hebben vastgezet! Zonde, had men zoveel meer van kunnen maken en zo’n vloer moet toch een geweldige indruk maken met 1 looproute erover? Er staan overigens prachtige Boeddhabeelden waaronder een gouden, een van smaragd en een marmeren. Bram vindt het een aanfluiting en een meteen vertrekkende Duitser ‘schweinerei’. Je hoort meer geluiden over het feit dat het paleis niet echt bezocht kan worden... We lopen door naar Wat Ounalom, een groot tempelcomplex dat volledige rust uitstraalt en waar een jonge monnik blij het slot van de bovenverdieping afhaalt waar we alleen zijn (met Boeddha en zijn mooie fresco’s) en genieten van een mooi uitzicht. Wat Saravan wordt de hekkensluiten van de warme ochtend met werkelijk prachtige Boeddha’s!
We zoeken een lekker terras (tussen de oeverloze uitlaatgassen van tuktuk, auto’s en brommertjes) en amuseren ons met het passerende publiek. Lekkere Pad Thai en wonton soep en tussendoor onderhandelt met Wi over het hem inhuren voor de volgende dag. We komen overeen en hij brengt ons ook terug naar het hotel met een tussenstop voor de was en ijskastvulling...
Wi verontschuldigt zich buigend dat hij 10 minuten te laat is dus om kwart voor negen rijden we weg van het hotel richting Killing Fields. We hadden in gedachten eerst het museum te bezoeken maar een Australisch stel dat we gister aan tafel noden hadden ervaren dat het handiger was om daar te beginnen voor de grote groepen uit. Ze hadden gelijk... Na een leuke rit de stad uit stonden er 40 minuten later wel een aantal tuktuks voor Choeung Ek maar slechts 1 busje. $3 toegang maar je krijgt er meteen een audioset mee en die was werkelijk geweldig. Informatie punt per punt en op een plek van bezinning een mooi stuk klassieke muziek. Onwerkelijk, dit killing field bekend van de film, als een van de ongeveer 300 killing fields in Cambodja. Wat een mensen hun eigen volk aan kunnen doen...er hangen bordjes die verzoeken om stil te zijn...is niet nodig, je wordt er vanzelf stil van na zoveel schedels, botten en brute cijfers van massagraven...
We zijn een beetje klaar voor vandaag en Wi rijdt ons nog langs een paar belangrijke gebouwen die de moeite waard zouden moeten zijn (Franse ambassade, postkantoor, ziekenhuis Calmette) maar deze paragraaf kan men wat ons betreft uit de reisgids schrappen. We gaan terug naar de kamer en ’s avonds rustig nog even een hapje eten bij Boat Noodle bijna om de hoek. Vanwege de belachelijk hoge prijzen voor een taxi voor morgen zelf maar op onderzoek uitgegaan op internet een een chauffeur gebeld die de trip naar Phom Chisor en Tonle Bati wil doen voor $45 in plaats van de 70 die we al om de oren kregen... We hebben ook besloten een dag eerder naar het noorden te gaan, met dan een tussenstop in Kompomg Chhuang om de drukte van PP uit de weg te gaan. Morgen maar een busticket zien te regelen en er van uit gaan dat daar een bed te vinden is (anders is er altijd nog een late bus door naar Battambang).
We ontbijten boven op het dakterras want het restaurant wordt geschilderd. Mr. Ben Wee staat keurig op tijd met zijn taxi voor de deur en we vertrekken richting Phnom Chisor, een kleine 60 km van PP. Er is daar werkelijk niemand! We klimmen de oeverloze trappen (men spreekt van 400 tot 520 lange treden met vals plat) op en merken dat het al aardig begint op te warmen, je moet dit inderdaad niet midden op de dag doen! Bovenaan $2 pp in plaats van de $5 die in het grote boek staat. Deze tempel werd door koning Suryavarman I in de 11 eeuw gebouwd als eerbetoon aan Shiva en Vishnu en is nooit gerestaureerd waardoor het een bepaalde charme en rust heeft. Er omheen nog meer trappen en mooie tempeltjes, sommigen omgeven door vijvers met prachtige lotusbloemen. Het is er vreselijk warm!! Terug beneden fris water uit Mr. Wee zijn kofferbak en op naar de tussenliggende Prasat van de Olifant voor een korte stop. Mr. Wee vraagt of we bij het meer willen eten want daar hebben ze alleen lokaal voedsel of in PP. Beetje gewokt hebben wij niks tegen lokaal eten en hij zet ons af bij een hut met 1 tafel en geeft uitleg bij de kaart want ze spreken geen woord Engels. Hij bestelt voor ons fried noodles en een biertje en het wachten begint. Een rat op de balken zorgt nog even voor de afleiding en de vliegen voor de rest. Eten is niet verkeerd alhoewel de kip met een vergrootglas gezocht moet worden en dan komt de rekening...$6 pp voor de noodles...dit is het duurste dat we ooit gehad hebben en dat in zo’n hut. Mr. Wee erbij gehaald die er verder ook niets meer aan kan veranderen en in de auto zich verontschuldigt en zegt dat iedereen vindt dat ze belachelijk duur zijn (had hij ook kunnen zeggen natuurlijk toen hij op de kaart keek...). Tja, gisteren hadden we bij Tuol Sleng in het centrum eenzelfde schotel met behoorlijk kip en groenten voor $2! Snel vergeten maar (en ballon terugvragen zegt Bram dan haha). Om ons heen allemaal soort van bamboe plateautjes voor de mensen uit PP die dit als recreatieplek zien om te komen picknicken in het weekend...het is niet druk... De bijbehorende Ta Prohm komt niet echt tegemoet aan onze verwachtingen na wat we erover gelezen hadden en we zijn vlot klaar met een paar onthoofde beelden (wel mooie friezen). Terug naar het hotel in de afkoelstand om over een uurtje naar de Central Market te gaan waar ook het busstation is om een kaartje voor morgen te halen. Hotel vraagt $10 pp voor het kaartje en Mr. Wee heeft het over $3 pp...en dan morgen naarKompong Chhnang!
Busticket was inderdaad maar $3,50 pp en voor $2 extra worden we ook nog bij het hotel opgepikt...en dat kost de tuktuk ook naar het busstation... We lopen, al in het donker, terug richting boulevard en vinden een plekje bij La Croisette waar we voor de verandering eens Italiaans hebben gegeten..even geen rijst of mie...
