Onze reizen - Phokara

Dinsdag 22 januari 2013

Oeverloos gewacht op warm water dat niet kwam...in de koude ontbijtzaal dat toch maar even gevraagd...tja, dan hadden we even moeten bellen dat ze het warme water aan moesten zetten! Als je alles weet... Maar de zon staat hoog in de blauwe lucht en op aanraden van the boss nemen we aan het meer een roeiboot om via het eilandje met de Tempel van Varahi Bhagvati, druk bezocht, aan de overkant te komen om de klim te maken naar de World Peace Stupa. Staat niet in ons boek maar blijkt een goede tip te zijn van de gids.

Eerst dat vredige peddeltochtje over het meer en dan een uur (hijgend) klimmen naar de stoepa van waaruit je een geweldig uitzicht hebt over de stad, het meer maar vooral de hoge pieken van de Himalaya.

Blauwwit, ijskoud afstekend tegen de blauwe lucht met een krans van wolkensluier eromheen krijg je op deze plek inderdaad een vredig gevoel (beetje jammer natuurlijk van de rondcirkelende gieren erboven haha).

71 van deze vredes stoepa’s zijn er over de hele wereld gebouwd en dit is de eerste in Nepal.

Met het overzicht over de stad en de vergelijking met 12 jaar geleden toen ik hier met An was doet je beseffen dat het alleen maar volledig waar is als men zegt dat Azië in een (te) rap tempo verandert.

De vraag blijft of dat goed is want het lijkt of het land het eigenlijk niet aankan, zo niet de mensen... Wel van alles willen maar er ondertussen zo’n puinhoop van maken her en der. Een heilige rivier wordt een vuilnisrivier en dwingt mijns inziens niet veel respect af. Ze gooien werkelijk alles op de grond en vegen hun eigen stoepje schoon de berm of de rivier in. Mijn hemel, wat een bende! Dat je zo kan leven...

Zoals we alleen naar boven liepen lopen we alleen weer naar beneden. De meesten gaan met de taxi op en neer. Zonder dat je er af en toe erg in hebt daal je als een speer (was wel anders met het stijgen!) en na een uur staan we aan de andere kant van de berg en zoeken het Tibetaanse vluchtelingendorp. Kunnen we vast wel een lekker Tibetaanse hap krijgen! No way, er wordt op het eerste gezicht geen tapijt meer geknoopt en niet veel handel meer gedreven. SOS kinderdorp is wel prominent aanwezig en een paar monniken voor het klooster in hun typisch dieprode pij. Stukje verder op de ‘highway’ vinden we een klein tentje met een tafeltje buiten waar we ons vergapen aan het gedoe op en rond straat en koe bij de heerlijke momo’s, traditionele hapjes van Nepal. Soort Nepalese dim sum (laat onze reisagent nou zo heten!).

Dan toch maar een taxi terug naar het hotel om de saaie highway niet af te lopen. Nieuw afding argument...ik wil wel lopen maar mijn man niet...maar voor meer dan 200 roepies moet hij lopen van mij....

Vanochtend zijn we van kamer veranderd vanwege het plankmatras en nu vleien we ons heerlijk op ons eigen terras in de zon met zicht op het meer en tegelijk op de Vredesstoepa om te lezen en een verslag te beginnen. Wat een heerlijke dag!

Vanavond maar weer gaan eten naast de open haard bij Maya (waarvan de baas trouwens niet op de plattegrond kan aanwijzen waar zijn restaurant is...) en morgenochtend vroeg vertrekken naar Chitwan NP op zoek naar de neushoorn en tijger. Nog vroeger eerst maar even bellen voor warm water!