Dinsdag 12 februari 2013
Pas om 10 hebben we afgesproken maar de chauffeur staat hopeloos vast in het verkeer en grote delen van de stad zijn gewoon afgesloten. In Varanasi leven anderhalf miljoen mensen en dagelijks komen er nog een miljoen ‘even langs’ om te baden in de Ganga. De maand februari is echter festival maand en is het absurd druk. Er staan gigantische rijen langs touwen door de stad voor de gouden tempel Vishvanath, mensen staan een hele dag of hele nacht in de rij en lijken werkelijk geen stap vooruit te komen op hun blote voeten. Massa’s pelgrims sjouwen en bivakkeren op straat en er wordt wat afgebedeld. Agenten maaien en slaan met lange stokken of alles wat hen niet zint...een riksja die wil afslaan, mensen die verkeerd lopen...ook mannen met stokken bij tempels voelen zich een hele meneer en meppen erop loos als iemand naar hun zin te laat de schoenen uitdoet. Het is 1 grote chaos en vuiligheid in de korte tijd die we maar even naar en op de dichtbij liggende Assi ghat lopen. Als eerste rijden we naar de Hindu Universiteit, de grootste van India, met 30.000 studenten in allerlei richting met medische als belangrijkste en beste waarbij 100.000 werknemers de boel draaiend moeten houden. De rijke Birla-familie heeft hier in 1966 de grote Vishwanath Tempel gebouwd, gewijd aan Shiva, die dagelijks niet alleen veel studenten trekt maar ook rijen pelgrims.
Er wordt voornamelijk veel melk geofferd want dat is het enige waar Shiva een bad in wil nemen... Drukte van belang ook hier! De Tulsimanasa, gewijd aan de dichter Tulsidag die de Ramayana bewerkt heeft tot Ramcaritmanasa (meest populaire versie van het verhaal van Rama) toont allerlei taferelen uit de Ramayana en vandaag is ook het ‘poppentheater’ boven open wat een hoog Efteling gehalte heeft met zijn bewegende marionetten Rama verhalend. Dringen geblazen en schuifelen over alle gemorste rijst en bolletjes snoep. Fotografie uiteraard verboden…
Langs de Durga tempel of Monkey tempel met haar grote visvijver, rood van buiten en niet toegankelijk voor niet-Hindoes kruipen we in de drukke sliert verder naar de beroemde Bharat Mata uit 1918 en door Gandhi geopend. Hier wordt een landkaart in marmer vereerd van het hele Indiase subcontinent, onverdeeld dus Pakistan en Bangladesh horen bij India (volgens ons ook Bhutan en een groot deel van de Himalaya!).
De tempel wordt daarom ook wel Temple of Mother India genoemd. Onze gids brengt ons naar een restaurant voor een prima lunch.
’s Middags rijden we naar Sarnath, de plaats waar Boeddha begon met preken en waarvan men zegt dat het de beginplaats is van de verspreiding van het boeddhisme. De archeologische opgravingen liggen naar ons idee ‘een beetje te netjes in het gelid’ maar het meest in het oog springend is de stupa waarvoor monniken en nonnen zitten te bidden. Paar halve zolen van westerlingen proberen er heel religieus achter mee te doen maar zijn bijna een ergerlijke dissonant.
In heel Varanasi zien we trouwens veel meer dan tot nu Westerlingen die een beetje doorslaan, er niet uitzien en doen of ze helemaal opgaan in het volk van India. De Indiërs kijken ze na en lachen ze uit.... Het Nationaal museum omvat twee vleugels, een voor het hindoeïsme en eentje voor het boeddhisme.
En dan moeten we terug richting de ghats maar het is veel te druk en op een gegeven moment mogen we niet eens verder. Hoppa in een riskja die wel verder mag...tot een agent met een stok en dan moet er toch gelopen worden. Feestje voor ons maar onze nogal gezette gids vindt het duidelijk helemaal niks. Mee met de drommen mensen met hun tas, deken, stro op het hoofd, langs de oeverloze rij voor de Shiva tempel die inderdaad niet lijkt te bewegen, langs bedelaars, mensen die liggen te slapen, zitten te koken, door urine-muren heen naar de Dashashvamedha Ghat waar onze boot ligt.
Lekker samen erin met een hele vloot muggen! Hadden ingecalculeerd dat we tussendoor nog even een pitstop in het hotel zouden maken voor lange mouwen en deet maar door de drukte was daar geen tijd voor. Wapperen maar!
Het begint al te schemeren en we varen richting Manikarnika Ghat, de belangrijkste crematie ghat waar 6 vuren hoog oplaaien. Bergen hout, familie en natuurlijk Japanners die er vlak voor staan te flitsen of dat voor het gemak vanuit de boot doen (strikt verboden). Respectloos! De Doms lopen rond om het vuur een beetje op te porren en op een gegeven moment met een stok de schedel in te slaan zodat de ziel kan ontsnappen. Ze zijn van een lage kaste die de lijken mogen aanraken en hebben veel macht omdat alleen zij deze laatste handelingen kunnen verrichten en als de vlam door hen niet gebracht wordt van het eeuwig vuur de bevrijding van zonden en wedergeboorte van de overledenen helemaal niet kan plaatsvinden. Het verbranden duurt ongeveer 3 uur, resten die niet verbrand zijn worden in de Ganges gegooid en de as op een grote hoop om uit te branden. Als de volgende dag de as is afgekoeld doorzoeken de doms deze op gouden sieraden, tanden, geld etc. De Dom Raja is de rijkste man van Varanasi die een groot huis heeft aan de Ganges gedomineerd door twee grote standbeelden van tijgers.
Terugvaren naar Dashashvamedha Ghat voor de Aarti Puja, het avondgebed geleid door 5 pandits/priesters met oude gebeds- en olielamp ceremonies.
De trappen staan bomvol en de Ganges ervoor ligt ook nokvol met boten van toeristen maar ook veel pelgrims die luid mee murmelen. We worden opgegeten door de muggen dus verlaten voortijdig het toneel met het voordeel dat we de rest van de ceremonie nog zien omdat we tegen de stroom op moeten en dat we niet tegelijk met al die boten weer het ruimere sop kiezen. Eten in Haifa.
Woensdag 13 februari 2013
Om 6 uur voor de deur in de auto die natuurlijk weer niet ver komt...begrijp de organisatie van zo’n trip niet zo goed. Deze keer met lange mouwen aan en ge-deet door de meute gelopen naar dezelfde ghat en op de boot (deze keer met 3 Italianen die alleen maar in elkaar en de mistige zonsopgang geïnteresseerd lijken te zijn...). Foute bootsjongen die zich eerst stroomopwaarts laat slepen door een stinkende dieselboot en dan bijna midden op de rivier terug roeit naar de reuring.
.jpg)
Wil op aanwijzing wel even wat dichter langs de ghats varen maar snel terug naar het midden. Niets te zien natuurlijk met al die volle boten er vlak voor dus we zijn lichtelijk teleurgesteld in deze trip... Volgt een old city trip door de smalle (vieze) steegjes en we zijn blij dat die niet langer duurt dan een half uur! Laat ontbijt in het hotel, inpakken en om 11 uur richting het vliegveld voor de vlucht naar Kolkata. Ruim de tijd genomen gezien de drukte...
In Kolkata is het ruim een uur rijden naar het hotel...prima kamer met lekker schoon bed en schone badkamer maar de ober in het (vegetarische) restaurant probeert ons meteen te tillen met een biertje. Staat niet koud, alleen zijn dure Corona wel, willen we niet, en dan komen met een koud klein model! Daag! We lopen de straat in naar de mall maar dat is echt alleen maar fastfood. Een hotel aan de overkant is nog niet echt open maar we kunnen wel thee koffie en een kaartje krijgen want vanaf volgende week zijn ze helemaal in business! Dan maar met de billen bloot in het hotel...ware het niet dat we gewoon langs een drankwinkel komen met spotgoedkoop koud bier... Meenemen en met geen zin in die irritante obert lekker wat happen besteld voor op de kamer!
