Onze reizen - Thimpu
Maandag 25 februari 2013
Na het ontbijt leg ik de sleutel op de balie met een fles (smokkel-) bier en een thee/soepkom en meldt erbij dat ik de twee laatste geleend heb van het restaurant. De receptionist haalt een bonnetje van het restaurant tevoorschijn en ik wijs op de fles en zeg goodbye...hij komt me niet achterna...
We rijden de berg op naar Sangchen Dorji Hendrup, het nonnenklooster met normaal 30 nonnen. Er is nu een jaarlijkse happening met daardoor meer nonnen en ze lopen mantra prevelend rond de witte stoepa. Father King (82 jaar) woont in een bungalow ernaast, is de stichter en nog steeds sponsor en vindt het fijn rustig zijn ‘circulations’ in rust te doen rond deze stoepa.
We rijden door naar Sopsokha en Lobesa waar de huizen inderdaad beschilderd zijn met phalussen vanwege Divine Madman en je kan ze werkelijk in alle kleuren en maten hier kopen. Hang ze aan de hoeken van je dak en je huis is beschermd!
Door de twee dorpjes heenlopend komen we onderaan ‘de vrouwelijke borst’, de heuvel waar de Chhi-Med Lhakhang, de tempel van de Divine Madman, als een tepel bovenop staat.
Divine Madman, Lama Drukpa Kunley, was ervan overtuigd dat een losbandig leven met veel plezier de weg naar nirvana vergemakkelijkt. Hij was een zeer populaire heilige met een wild liefdesleven (had zelfs een fysieke verhouding met zijn moeder) en zijn tempel is het symbool voor vrouwen die zwanger willen worden. Ze offeren wijn en eten en lopen 3 maal rond de tempel mantra’s en de naam van hun toekomstige kind mompelend. Na de geboorte moeten ze minstens eenmaal per jaar terugkomen om hem te danken en te doneren. Nima doet dat bij deze voor de geboorte van zijn zoon... De voornamelijk jonge monniken zijn net klaar met hun ontbijt en nogal druk. Eentje zegent ons met een tikje van de phallus op ons hoofd en we bekijken de van vliegen vergeven tempel verder op ons gemak terwijl zij naar buiten hollen.
Onderweg komen we nogal wat vervallen huizen tegen. Als een generatie uitsterft zal niemand anders in het huis gaan wonen omdat het er spookt. Het huis wordt ook niet afgebroken maar overgelaten aan de natuurlijke elementen.
Op naar de Dochu La pas (3140 m) die trots zijn 108 stoepa’s toont die door de koninklijke familie zijn gebouwd in 2006 ter herinnering aan de slachtoffers van oproer tegen India tijdens de regeerperiode van K2 (2e Koning) en voor de vrede en stabiliteit van het koninkrijk. Van hieruit kijk je uit over de besneeuwde van de Himalaya van gemiddeld 7000m hoog die de grens vormen met Tibet.
We krijgen een heerlijke lunch bij Mystic Taste naast ons hotel in Thimpu en checken in. Helemaal op de 5e verdieping, met een zeer laag plafond en een zeer vreemd luchtje. Ik word er gewoon een beetje claustrofobisch van en als ik zie dat de douche kapot is is een andere kamer snel aangevraagd. ’s Middags eerst even aan de overkant van de weg een boogschietwedstrijd bewonderen en ons wederom verbazen over de precisie over die afstand van 100 meter op zo’n klein schietpaaltje!
en we klimmen de Zoo (groot woord voor deze dierentuin) in om het nationale dier, de Takin, te zien. Apart dier maar op dit moment van de dag vrij apathisch. In deze Zoo zijn er 20-30, in het wild leven er nog ongeveer 200. Het verhaal gaat dat Divine Madman in een dorp om eten kwam vragen. Men herkende in hem een belangrijke monnik en vroegen om een wonder. Hij liet de inwoners op de hoorn blazen, doodde alle dieren, at het vlees en legde alle botten bij elkaar. Vervolgens knipte hij met zijn vingers en zei ‘sta op en ga naar de plaats waar je hoort’. De botten herschikten zich en werden de takin met de kop van een god, lijf van een koe en een klein staartje van een paard. De andere trots van Bhutan is de rode panda maar daarvan zijn er nog maar zeer weinig over.
Net iets hoger ligt een uitzichtpunt (Sangeygang viewpoint) met een prima overzicht over de stad die duidelijk snel groeit en waar enorm veel gebouwd wordt.
Vrij prominent in dit uitzicht is de nationale Vredes Chorten gebouwd in herinnering van de overleden Koning Jigme Dorji Wangchuk (K3 van 1952 tot 1972).
Het is het moment dat iedereen klaar is met werk en een bonte mengeling van mensen lopen hun ‘circulations’ rond de stoepa, elke dag weer. Het is gewoon een feestje!
Nima vraagt of hij nog gewenst is voor een stadswandeling omdat veel van zijn gasten dan even alleen willen zijn maar wij gaan graag met hem op pad voor een indruk van het centrum van Thimpu, postzegels, gebedsmolentje voor aan de muur en een witte (geluks-) gebedsvlag (meest goedkope souvenir ooit...5Nu) voor Bram. Er zitten 45 Filipijnse studenten in het hotel dus we vragen of we nog een keer bij de buurvrouw mogen eten...weer heerlijk!
Dinsdag 26 februari 2013
Vandaag is er werk aan de winkel en gaan we hiken naar het Tango Monastery. Eerst een half uurtje rijden waar de pittige wandeling begint.
Dit klooster herbergt ook de universiteit voor de Boeddhistische leer en is de thuisbasis van Gyaltsen Tenzin Rabgye, de reïncarnatie van de 16-eeuwse monnik die het klooster gebouwd heeft. Onderweg naar boven staan er stoepa’s die een naderende gemeenschap aankondigen maar soms duurt dat wel heel lang…
We krijgen een rondleiding van een monnik die bijna zijn master heeft behaald en hij opent deuren die duidelijk niet vaak opengaan want monniken stuiven erop af om te offeren. Hij nodigt ons uit om in zijn kamer (die hij deelt met 4 anderen) thee te komen drinken. Werkelijk de beste thee gedronken die we tot nu toe in Bhutan hebben gehad!
De weg naar beneden is aanzienlijk relaxter natuurlijk en even later vervolgen we onze weg langs een grote rotsschildering van de tantric master. Hierbij het fijne verhaal dat de bowl voor het heilige water in zijn linkerhand een mensenschedel is. Deze wordt, net als het menselijk bovenbeen dat als fluit gebruikt wordt, 6 tot 9 uur gekookt zodat het helemaal schoon is voor gebruik… In zijn rechterhand houdt hij de thunderbolt vast.
In hotel Kisa krijgen we een onverwacht prima lunch…heel bijzonder met een gebakken ei erbij want dat hadden we gemist bij het ontbijt en Nima had het op deze manier gecompenseerd!
De heren wachten ons weer op tijdens een zonnebad en we rijden de bergen in naar Kuenselphodrang waar de 51,5 meter hoge Boeddha staat en vanwaar je een prachtig overzicht hebt over de Thimphu vallei.
Het idee van deze plek met een werkelijk gigantisch plein voor Lord Buddha is een plaats te creëren voor de bevolking waar een ieder zijn feesten en ceremonies kan vieren en gedenken zonder daarvoor te hoeven betalen.
Het is nog lang niet af en ook voor het toekomstige klooster ligt alleen nog maar de fundering om de berg ‘eraan te laten wennen’. Het voelt blijkbaar zo gemakkelijk dat Bram gewoon aan de rand relaxed staat te praten…
Even op de kamer en dan pezen naar de Tashicho Dzong, tegenover het (zeer bescheiden) koninklijk paleis, en tegenover de hal voor audiënties, voor het strijken van de vlag. Waren wij te laat of zij te vroeg? Vlag weg…
Enfin, dan nog maar even wachten voor alle ambtenaren het gebouw uit zijn want momenteel is het een administratief centrum waar ook de koning zijn werkvertrekken heeft. De zeer lange dzong heeft op zijn binnenplaats werkelijk prachtig houtsnijwerk.
De heren worden een beetje zenuwachtig ondertussen want vanavond gaan we met hun baas uit eten en blijven bezig met hun mobiel terwijl wij zien hoe K5 naar binnen wordt gedragen.
Ze brengen ons naar een Indiaas restaurant en blijven met neerbuigende houding staan wachten tot de baas arriveert. Prima meneer maar Nima kruipt bijna voor hem… Ze hebben niets te vrezen want we prijzen ze de hemel in (en vermelden dat we wel vinden dat een fourwheel drive meer op z’n plaats zou zijn op deze trip). We krijgen een T-shirt en de belofte dat er in het laatste hotel wijn voor ons klaarstaat en ook om mee te nemen zodat we het in LingeBed kunnen schenken! Baas weg, heren nieuwsgierig en weer opgelucht!