Dinsdag 11 februari 2014 :
Heerlijke bedden en om half 10 lekker gaan slapen met alle ramen met horren open. Tot het om 12 uur heftig begon te waaien, te bliksemen en donderen, dus onweer komend vanaf het meer. Slaan de ramen dicht, ik omdraaien en Bram 2 uur lezen tot het voorbij was... Vroeg slapen dus vroeg wakker en onder de lekkere douche, prima ontbijt en spullen ingepakt als beloofd maar voordat we vertrekken naar het Dorze dorp horen dat we in deze kamer mogen blijven. Fijn vooruitzicht vannacht weer goed te kunnen slapen!
De kikkers in het bos onderaan ons terras maken een ongelofelijke herrie in golven en onderweg nemen de nestbouwende wevers het kabaal over. Dik uur rijden de berg op naar de Dorze. De Dorze zijn landbouwers en bouwen in terrasvorm om erosie tegen te gaan. Ze staan bekend om hun bijenkorfachtige hutten, meer dan 12 meter hoog, gemaakt van hout en bamboe en bedekt met gedroogde ensetbladeren.
Het dak moet elke 10 jaar vernieuwd worden maar de basis van de hut blijft zo'n 70 jaar goed. Wel wordt bij bouw deze hoogte aangehouden zodat in de loop van de tijd de hut kan worden ingekort als de onderkant door vocht of termieten is aangetast. Ook kunnen de hutten verplaatst worden. Op een compound van een familie staan 3 hutten, de hoofdhut (die van 12 meter) waar ook koeien en schapen in liggen als natuurlijke verwarming, een kleinere kookhut en de honeymoon-hut waar het bruidspaar in slaapt tot hun eigen hut is gebouwd.
Op de compound staan ook meerdere enset-bomen (valse banaan) en we zien wederom het proces van verwerken van (toch weer net een beetje anders dan de vorige keer) en Zelalem laat ons de kolcho proeven met honing en met spicy saus. Brandt nogal na volgens Bram dus ik begin er niet eens aan maar Bram spoelt het weg met twee glaasjes lokale alcohol (minstens 40% maar Bram roept 'net jenever'...lijkt me top 's morgens...) want one is bad luck! Yoho is proost! Dit tikken de mannen elke dag zo achterover (vrouwen alleen op feestdagen) maar bier drinken ze omarmd met z'n tweeën uit 1 kalebas voor verbroedering.
In het dorp wonen 7800 Dorze maar het is vrij rustig, voornamelijk kinderen, en de mensen zijn totaal niet opdringerig. Ook foto's maken is hier heel vrijblijvend, ook van het spinnende vrouwtje.
Dorze zijn sterk in dans, weven en potterie. We kopen twee schaaltjes en twee soeplepels van koeienhoorn. Het wordt keurig ingepakt in ensetbladeren met touw van ensetvezels.
Traditionele kledij is hier Chinese from the market lacht Zelalem. De kledij van weleer wordt alleen nog gedragen met feesten en partijen en met de viering van Meskel (foundation of the cross) gedurende 15 dagen in september. Feesten met 1000 koeien in het dorp en muziek in de velden. Nog een kort bezoek aan de weefcoõperatie en teruglopen vertelt Zelalem de betekenis van zijn naam = for ever. Zijn vader wilde graag een dochter maar kreeg 7 zonen waarvan hij de laatste was. Er niet meer op gerekend maar toen kwam het laatste kind en dat was toch zeker een dochter! Ben haar naam vergeten maar het betekende where were you? Zelalem lacht verguld bij ontvangst van zijn porseleinen Delfts klompje met fooi erin...eigenlijk lijkt elke gids dit een leuk gebaar te vinden. Op de weg terug naar beneden spot Demis een grote Silver cheeked horned bill die eerst wegvliegt maar terugkomt om te poseren.
Demis zet ons af bij het tourist hotel in Arba Minch voor een prima lunch in de tuin waar we nogal wat leedvermaak hebben over de koffie-ceremonie. De kooltjes branden maar er wordt geen boon geroosterd en de koffiepot wordt elke keer weer bijgevuld uit de groene thermos die in de keuken wordt gehaald...
We pikken de kapitein en gids op voor de boottocht op het Chamo meer. In ons uitzicht vanaf de lodge liggen twee grote meren, Lake Abaya van 1160 m², daarmee het 2e grootste meer in Ethiopië en Lake Chamo van 540 m², beiden gevormd door het vulkanisme. De meren maken deel uit van het Nechisar NP. Het trekt iets open maar is nog steeds helaas wat nevelig. Half uurtje varen voor werkelijk giga krokodillen die tot 6 meter worden en dan ook nog dreigend hun bek gaan liggen opendoen.
Blijft niet mijn beest, vooral niet als je al die 'latten' om je heen in het water ziet. Er zitten er ca 4000 in dit meer! Tuffen door naar een kolonie pelikanen met enkele mariboes en lepelaars maar de aandacht wordt al gauw opgeëist door 3 nijlpaarden die met hun neusgaten liggen te blazen.
We zijn wel verwend in Zambia! Deze komen heel kort boven en alleen maar met oor en oog. Niks te open muil of meer oprichten. Maar ja, Bram heeft wel zijn vriendinnen gezien en de oevers zijn erg mooi en groen met vele visarenden in de bomen.
Om 5 uur terug in de lodge en lekker lezen, schrijven en mariboes filmen op ons terras. Dan maar naar het restaurant want alle Fransen verzamelen zich op het terras van de hut naast ons voor het aperitief en maken nogal herrie.
Op het terras van het restaurant eet Bram een heerlijke lasagna (die niks Italiaans heeft overigens) en ik gegrilde vis met groenten...echt lekker! Met de ober en serveerster nog veel plezier om de codes die op de stoelen staan. Dit soort codes waren ons ook als in de kamer opgevallen. Bediening heeft geen idee waar het voor staat met lachend komen we eruit dat PLA staat voor Paradise Lodge Arba Minch en dan C32 voor chair 32 en in de badkamer M012 voor de spiegel... Ertussen blijft de L onduidelijk. De (gratis) was wordt gebracht met veel excuses omdat een paar dingen nog niet helemaal droog zijn maar dat morgenochtend vast wel zijn.... Hele fijne lodge met hele vriendelijke mensen!
