Maandag 19 december 2016 :
Vroeg wakker in een mistig Katoomba. We zitten nog steeds in een wolk en het is net als gisteren eigenlijk gewoon heel fris. Gelukkig hebben we niet naar alle adviezen geluisterd alleen zomerspul mee te nemen maar ook lange broek, fleece en regenjacks meegenomen. Net hetgeen wat we tot nu toe het meest hebben gebruikt! In de koude kantine een prima ontbijtje en begonnen aan een kleine tour langs uitzichtpunten in Katoomba waar we snel mee ophouden want er is werkelijk niks te zien in de wolken. De boekwinkel is pas om half 10 open dus we gaan vast richting Sydney...denken we… het kost weer de nodige moeite op de highway te komen omdat er wederom niks aangegeven staat. Eenmaal onderweg verloopt het allemaal heel spoedig en vlot zitten we in het Coffee Emperium in Parramatta waar Niels met zijn scooter naar toe komt.
Eerste stop in Wollongong bij Budgetcar om Niels toe te voegen als extra driver, dan naar de Fo Guang Nan Tien Temple. Dit is één van de grootste boeddhistische tempelcomplexen van het zuidelijk halfrond...en gesloten op maandag… We zijn niet de enige die teleurgesteld voor het hek staan! Eerst volgende Thai die we tegenkomen lekker lunchen. Via Kiama, Berry en de 7 miles of uncrowded beach rijden we over de Princess Highway (met af een toe een stuk toeristische route dichter langs de kust die dan wel weer met speciale borden aangegeven staan). Het strand is inderdaad nagenoeg leeg, breed en schoon. Bram en ik laten ons zandstralen tijdens een korte wandeling en Niels duikt in de hoge golven. De stranden zijn werkelijk goddelijk en praktisch leeg!
De vliegen brengen ons weer terug naar de auto...gelukkig hebben we de mepper mee en leven ons hiermee uit ín de auto. Op naar Jervis Bay waar we overnachten in Culburra Beach Motel. ‘s Avonds een heerlijke Lakka gegeten in de Bowls Club aangezien er geen restaurant in Culburra is. Je wordt soort van lid voor 1 avond en het cliënteel is dan ook het bekijken waard. Ze eten allemaal veel en volgens Niels 90% gefrituurd! Daarna de eerste van de vele Kolonistjes die nog zullen volgen...
Dinsdag 20 december 2016 :
Alle drie vroeg wakker, Bram en Niels wandelen richting strand en ik zoek even de ingang van de parken op. Het aangeboden ontbijt in een doosje (cornflakes, pakje melk, biscuit en houdbaar fruit voor $10 pp) slaan we af en krijgen we keurig terugbetaald. Om 8 uur is de ontbijttent open en zitten we daar klaar voor de gebakken eieren aangevuld met bacon, zalm en hashbrown (laatste voor Bram natuurlijk!) En route, Niels voorin als regelmatig in slaap vallende navigator, naar Jervis Bay waar we uitstappen voor het witste strand van de wereld. Inderdaad erg wit en zwart van de vliegen.
We rijden naar het zuidelijkste puntje van Jervis Bay, het Booderee NP ($11 per auto) waar we bij het visitors centre ons laten informeren wat voor ons de geschiktste wandeling zou zijn. Men is het er helemaal met zichzelf eens dat we de Murrays Beach walk moeten doen. ‘You’ll experience some spectacular panoramic views over Jervis Bay and Governors Head and if you are lucky you might see soaring sea eagles, feeding penguins, seals, and dolfphins. If you are quite lucky you may also see or hear a variety of birds including the endangered Eastern Bristlebird, frogs and other wildlife. Reward yourself at the end with a swim.” Je rijdt dan een heel stuk door het park naar de parkeerplaats van de wandeling.
Het is een hele saaie wandeling met welgeteld 1 kleine zwarte walibi, 1 salamander, 1 papegaai, 1 Echine (stekelvarken) en veel krekels en natuurlijk wederom vliegen. Heel af en toe een vogel die floot. Spectaculaire uitzichten? Vast wel als ze er niet overal struiken hadden geplant en nog steeds aanplanten.
Slechts de duik in het turquoise water is fris en heerlijk! Het is ondertussen behoorlijk druk geworden op het strandje. We zijn blij dat we geen langere wandeling hebben gekozen.
We lunchen in het lokale hotel in St Georges Basin waar iedereen weer aan het gefrituurde voer zit met een biertje ernaast of aan de gokautomaten en trekken een lang stuk door naar Pebbly Beach waar altijd kangoeroes zijn volgens de gastvrouw in Culburra. Niels heeft in de negen maanden dat hij hier is nog niet 1 kangoeroe gezien…
De weg is mooi, goed maar wordt wel een beetje eentonig en we slaan af op de Pebbly Beach Road, 8 km over een harde zandweg door een prachtig bos… niet echt de toeristische route blijkt later dus lekker alleen. Pebbly Beach bevat een grote camping en een leeg strand. Afgegraasde grasvelden grenzen aan het, weer bijna lege, strand maar kangoeroes zijn er niet te vinden op een kopskelet na. Niels ontdekt een paar kangoeroes bij een woonhuis en dat blijken er een stuk of twintig te zijn. Helaas, het hek roept privé terrein dus dichterbij kunnen we niet komen. Jammer dat ze niet op het strand waren of in de zee om af te koelen.
Hierdoor lopen we wel wat achter op schema dus moeten we de Foxglove Spires Gardens in Tilba overslaan aangezien deze om 5 uur sluiten. Door richting Bermagui waar we net voor overnachten bij Active Holidays Ocean Lake in Wallaga Lake in een prima bungalow met veranda en bbq!
Boodschappen doen voor een bbq en ontbijt in Bermagui en heerlijk gegeten (overigens binnen vanwege de koude wind) en Kolonisten met Tim Tams en Toblerone als toetje.
Woensdag 21 december 2016 :
Een dag die zo helemaal anders loopt dan in eerste en ook nog in tweede instantie gepland is haha…alleen het gisteren ingeslagen ontbijt staat vast.
De scenic kustroute leidt ons langzaam terug naar de Princess Highway tot in Eden waar we het Killerwhale museum bezoeken. Hier doet Niels inspiratie op om zelf een museum te beginnen...zijn woorden, je zoekt wat brol bij elkaar en hangt er naambordjes boven en vraagt $10 pp en je loopt binnen. Feit blijft dat we niet het verhaal kenden van de orka´s die walvisjagers hielpen om een walvis dichterbij de kust te brengen om hem daar vervolgens te doden. De orka´s kregen als beloning de mond en zachte delen erom heen en lieten de jagers de rest. Als oud vuil ligt buiten ergens achteraf nog een onderkaak van een walvis. Maar voor de rest is het museum wat magertjes en van de twee verdiepingen is eentje gewijd aan inwoners van Eden die naar het front gegaan zijn, gewond of niet terugkomen blablabla...Ach, als je er niet geweest bent kan je er niet over oordelen. Toch zin we blij dat we het mooie walvismuseum op Pico ook gezien hebben! De tocht gaat verder tussen de oeverloze bossen door, met zelden een mooi doorkijkje naar de zee, richting de zuidkust waar het Croajingolong NP wordt ingewisseld voor Cape Conran Coastal Park….als er nou maar eens borden stonden die overeenkwamen met de kaart zouden we een stuk verder zijn…wel veel borden overstekend wild, zelfs skiënde kangoeroes!
We komen uit aan de kustweg in Marlo waar we bij hotel Marlo een heerlijke seachowder en vis eten en terugkeren naar de Highway. Klinkt heel saai maar de Highway is een goede weg die ook gewoon door alle dorpjes loopt (als er dorpjes zijn…) tot in Orbost waar een enthousiaste tante de VVV runt. Ze begrijpt niet waarom alle bossen NP zijn en vindt ze zeker niet de moeite waard te bezoeken, ook het Croajingolong niet dus we hebben niks gemist. Ons idee om naar de Ewing Morass Wildlife Reserve te gaan wordt weggewimpeld. We kunnen beter door rijden richting Paynesville, weliswaar voorbij de overnachtingsplek in Lake Entrances, om de ferry te nemen naar Raymond Island en daar koala’s te gaan zoeken in de eucalyptusbomen.
Wel weer een stuk rijden, dat vinden ze allemaal peanuts, maar een gouden tip. Gratis ferry van 2 minuten en je begint de Koala trail. Inwoners wijzen je zelfs op de koala’s zodat je weet hoe je moet zoeken en uiteindelijk zien we er een stuk of 15! Zulke lieve koppies, bijna allemaal slapend, niet gek als je op zo’n wiegende tak ligt. (sorry, veel foto’s...kan niet kiezen!)
We genieten en rijden terug naar Lake Entrances, Emmanuel Holiday Apartment waar we weer een prima appartement hebben. Grappig, er is hier ook een car-boat-dog wash...ik vraag me af of ze dat allemaal tegelijk doen?
We reserveren voor 20.30 in het zeer populaire Floating Dragon Dockside restaurant voor stirred buikspek, grote garnalen, groenten en goede nasi. Lekkere afsluiting van een lange dag...
Donderdag 22 december 2016 :
Lekker ontbijtje van weer Griekse yoghurt met fruit, jus d’orange en thee aan onze eigen eettafel (lekker gister al even boodschappen gedaan) en op weg naar Prom Country. We rijden langs ons motel Toora Lodge Motel voor vanavond en na Fishcreek is het nog een dikke 60 km rijden tot het visitor center Tidal River op 2/3 van het park. Maar we maken eerst een tussenstop bij Prom Wildlife Park voor een wandeling tussen de wombats en kangoeroes. Geen van twee te zien maar wel verschillende emoes.
We besluiten aan het eind van de middag deze wandeling nog een keer te doen als de dieren uit hun schuilplaats komen om te grazen. Kleine lunch bij Tidal River en de eerste langere wandeling dient zich aan bij Lilly Pilly Gully. We wandelen ongeveer twee uur door het regenwoud en er zitten forse klimmetjes tussen omdat we een andere nature track teruglopen in plaats van de eigen voetstappen terug te zoeken.. Mooie wandeling maar weer valt het op hoe weinig vogels je hoort en/of ziet. De krekels blazen wel bijna het trommelvlies uit je oren!
Van Lilly Pilly Gully is het maar een klein stukje naar Squeky Beach, een prachtig strand van ronde kwartsballetjes waar je je eigen concertje kan ‘lopen’..het zand squeaks onder je voeten! Heel grappig! Niels en ik duiken de, overigens zeer koude, golven in. Heerlijk na zo’n warme wandeling.
Terug naar de Prom Wildlife Walk waar we nu opeens omringd worden door kangoeroes, een stuk of twintig, weliswaar allemaal getagd door het park voor onderzoek.
Super nieuwsgierig kijken ze of je niet te dichtbij komt maar grazen ook rustig verder. Soms toch iets te dichtbij (vooral Chinezen zijn er goed in voor hun selfie…) waarna ze met grote sprongen de poten nemen. Wel weer erg leuk voor de fillem van ome Willem.
Een kleintje op zichzelf ligt uit te puffen van de warmte onder een struik en verderop drinkt een joey bij de moeder. Alle tijd om ze rustig te observeren. ‘Zijn er geen emoes’ vraagt een Chinees...nee mevrouw, dat was vanochtend haha….
Gedateerde kamer en gesloten bistro? Mmmm we ontbijten wel out! Kamer overigens verder prima en eten wordt een bijzondere ervaring in het plaatselijke hotel. Er is een kinderfeestje gaande op het afgeschermde terras en er komen zulke grote porties langs dat Bram en ik besluiten samen een Stockmans plate te nemen met ribeye, spareribs en worst...gebakken aardappelen en sla. Ik ribeye en sla, Bram de rest en dan is het nog teveel! Wel veel entertainment om ons heen in de vorm van lokale bevolking en ik krijg van mijn twee heren natuurlijk weer het commentaar dat ik te lang naar mensen kijk. Ik ga daar nog een keertje problemen mee krijgen volgens hen...het zal, niets zo leuk als mensen observeren en ik heb nog nooit ergens last ermee gehad! Uno op de kamer en in het schone bed!
Vrijdag 23 december 2016 :
Om 8 uur in de auto op zoek naar ontbijt...het wordt Moo´s Place voor een prima begin van de dag.
Op naar Philip Island, wel een heel toeristische plek in Australië maar volgens sommigen ook niet te missen. We beginnen in Cowes in de haven waar we tickets boeken voor de wildlifecoast cruise van twee uur naar Seal Rocks waar 7000 fur seals leven. Door naar Kitty Miller Bay voor kaartjes voor de Pinguin parade vanavond om 9 uur en naar het centraal gelegen Koala sanctuary waar we op de boardwalk oog in oog komen te staan met verschillende slapen koala’s. Heel anders dan op Raymond Island natuurlijk maar wel een goede manier om ze wat beter te bestuderen. En makkelijk want ze slapen 20 uur per dag dus hollen niet weg...vraag me sowieso af of een koala weet wat hollen is…
Lunch in Cowes vlak bij de haven (auto 4 uur gratis parkeren) en bijtijds op de boot. Er kunnen 120 mensen op maar we zijn maar met 30 dus lekker de ruimte.
De kapitein vaart als een speer naar de Rock en de bemanning komt langs met zonnebrand factor 50...het is branden op het dek, gelukkig staat er ook wind. Ter plaatse wordt alle tijd genomen om de seals van alle kanten te observeren en wordt veel informatie gegeven over het broedseizoen.
We spotten veel baby’s, ook helaas twee kleintjes die van de rots zijn gevallen en volgens de kapitein ten dode opgeschreven zijn omdat ze niet terug kunnen naar hun moeder die erboven staat te roeptoeteren.
Overheersende lucht aanwezig die altijd rond dit soort plaatsen hangt maar een mooie ervaring.
Terug richting brug naar Big 4 in New Haven waar we gereserveerd hebben om in te checken, prima stacaravan met twee slaapkamers. Weer terug naar Cowes (het eiland is een stuk groter dan we verwacht hadden) waar we lekker eten in de ontzettend drukke pub van het hotel aan de boulevard. Hoppa weer in de auto en schuif maar aan in de colonne op weg naar de pinguïn parade die om 9 uur verwacht wordt maar waar geadviseerd werd er om 7 uur te zijn voor een goede plaats.
Wat een commerciële toestand zeg... veel Chinezen die overal doorheen drammen maar we hebben wel hele goede plaatsen met onze snufferd bijna op de pinguïn highway...het wachten is begonnen. Om tien voor half tien spoelen de eerste twee little pinguïns aan en krabbelen een beetje onzeker op. Ze stiefelen richting hun highway de duinen in maar oh...toch te eng en weer terug het water in. Ze zijn echt ongelooflijk klein, zo’n dertig centimeter, en erg koddig om te zien. Kleine groepjes komen per keer uit het water dus van een echte parade kan je niet spreken.
Na een minuut of twintig lopen we zoals geadviseerd richting de duinen waar allemaal ‘nestkasten’ staan om ze te observeren in hun socializing gedrag...nou daar zijn ze nog helemaal niet aan toe dus we lopen door richting parkeerplaats tussen al die toch dringende en toch fotograferende Chinezen heen met aan alle kanten die grappige kleintjes achter glas. Fotograferen en filmen is hier verboden voor het welzijn van de pinguïns...geen flits okay, maar niet filmen voor het welzijn van die kleintjes? Voor het welzijn van de souvenirshop waarschijnlijk….allemaal té commercieel voor ons eigenlijk maar ja, als je er niet geweest bent weet je dat ook niet! Terug naar Big 4 in het pikdonker in één grote achterlichtenrij voor een Kolonistje.
