Onze reizen - Galle
Om 5 uur ben ik klaarwakker maar draai me toch nog maar een keer om...hoeft niet vroeg vanochtend. Om 7 uur valt er niet meer te slapen dus ik laat Bram lekker doortukken en ga zwemmen. Lekker rustig in zee haha. Voor de eerste keer ontbijten in het hotel, helemaal lekker en met de huisschildpad in de branding voor je tafel. Op weg naar Galle via Weligama waar de wereldberoemde paalvissers gezonken zijn tot een toeristenact...de eerste vissers die we tegenkomen zitten weliswaar op een paal maar die staat gewoon aan de rand van het strand, ze vissen niet en kijken alleen maar achterom of er wel toeristen stoppen voor een foto om geld te vangen.
Als ik er langzaam voorbij rijd zegt Mahesh kan je foto's nemen voordat ze naar de auto komen rennen voor geld. Laat maar, er wordt zo helemaal niet meer gevist...sterker nog, een stuk verderop is er een soort steiger gemaakt met palen ernaast waar op dat moment Chinezen zich braaf op laten hijsen om te vissen...tuurlijk, alles voor de selfie. Wij passen graag.
Mahesh moet even de weg vragen naar de Kusta Raja, ook in Weligama. Het is een groot reliëf van een staande figuur die volgens een legende de door lepra geteisterde Singalese koning Kusta Raja zou zijn die ter plekke genezen zou zijn door zich uitsluiten met kokosmelk te voeden. Waarschijnlijker is het een afbeelding van de bodhisattva Avalokitesvara (die trouwens ontzettend veel lijkt op de replica in de museumwinkel van het Maritiem Museum in Galle die Bram niet bijzonder genoeg vindt om mee naar huis te nemen...en vooral te zwaar…)
In Galle rijden we meteen door naar de oude stad waar we beginnen met de Hollandse Kerk uit 1754 waar een leerkracht voor een kerk vol leerlingen in uniform zijn verhaal staat te doen...wij zijn bijna interessanter…
Het Nationaal Museum is dicht, niemand weet waarom op een gewone vrijdag, dus we gaan naar het Maritiem Museum. Nou heeft Bram een hekel aan musea maar deze vindt hij zowaar wel interessant. Ruim opgezet en met veel informatie en voorwerpen over de Hollandse periode en zeker ook de (vergane) schepen. Het museum is gevestigd in een in 1669 gebouwd kaneelpakhuis van de VOC. Een aanrader!
We lopen door het aangename stadje (wel heel veel toeristen maar ook heel veel schoolkinderen op cultuurtrip) over de Leynbaanstreet met de rechtbank en heel veel hele kleine advocaatkantoortjes. Via Church Street naar de anglicaanse All Saints Church en het daarnaastgelegen het postkantoor in een Hollands pakhuis uit de 18e eeuw waar ik natuurlijk nog wat postzegeld scoor.
Mahesh rijdt ons naar de zuidpunt van het Hollands fort (de hele oude stad is ommuurd met indrukwekkende dikke stadswallen met de verschillende bastions als Utrechtbastion, Akkerslootbastion, Maan- en Sterbastion...je voelt je bijna thuis met deze namen. Het is er heel druk en je vraagt je af wat voor problemen deze mensen allemaal hebben die hier geregeld moeten worden. Echt georganiseerd ziet het er in ieder geval niet uit! Prima lunch op het dakterras van het Ramparthotel met uitzicht op het Tritonbastion waar oeverloos veel schoolkinderen gedisciplineerd in de rij passeren.
Wandeling op de wallen,
en de klokkentoren zwaait ons uit…
Op de landkaart staat net voor Hikkaduwe de Kumarakanda Vihara aangegeven waar Mahesh nog nooit van gehoord heeft maar hij is nooit te beroerd de weg te vragen naar iets (en dat voor een man!) en even later staan we onder aan een trap van wel een heel apart uitziende tempel. Bovengekomen is hij niet echt bijzonder en bovendien dicht, erachter staat wel een goed verzorgde witte dagoba en ook jonge monniken zijn aanwezig. Niet echt spannend genoeg om zo op een wegenkaart apart te worden aangegeven…
Dus lekker door naar ons hotel White Pearl Beach aan het begin van Hikkaduwe en lekker niet in het drukke toeristisch centrum. Prima kamer met uitzicht op zee en lekker gaan zwemmen. Lastig in zee te komen door de afkalving van het strand en heel vermoeiend zwemmen met de onderstroom en pittige golven die van twee kanten komen! Maar heerlijk verfrissend en bovendien lachwekkend, zeker als Bram onder water een salto maakt omdat hij wordt onderuit gehaald door de sterke golven die ook nog eens terugkomen vanaf de zandwal. Het avondeten is teleurstellend. We mogen bestellen wat we willen en nemen hetzelfde, romige vissoep en daarna sweet and sour garnalen met rijst. Bram krijgt (lekkere) soep en ik alvast de sweet and sour. Oh my god, I not understand. We cook fast. Enfin, klein half uur later krijg ik géén lekkere soep...heel anders en waterig zegt Bram en tegelijk ook een sweet and sour van een andere kleur én heel scherp. Gewoon het slechtste eten wat we hier gehad hebben in al die weken...jammer
