Zondag 5 maart 2017 – Bram 58 jaar!
Lekker ontbijtje, inpakken en wegwezen om 9 uur. We hebben even een alternatieve route uitgestippeld voor Mahesh en gaan via een binnenweg naar Tantimilarai Rauamaha Viharaya aan de rand van het Wilpattu NP. Een mooi tempelcomplex wat blijkbaar door de toeristen nog niet gevonden is en waar we een beetje tegen de stroom van gelovigen in het wit inlopen omdat het ook totaal niet op toeristen is ingesteld.
Via de zondagsschool waar druk geborduurd, getekend en gespeeld wordt loop je tussen allemaal zwarte rotsen in (lijkt wel een lavagebied) naar de verschillende heilige plaatsen. Van dagoba tot liggende boeddha tot bo-boom, alles is even sereen en mooi.
Jongeren klimmen bijna als apies de rotsen op en af maar helpen ook geduldig de moeizaam ter been zijnde ouderen de lastige routes op en af.
Eén tempel bevat mooie schilderingen van Boeddha's leven in de gebedsruimte en in de omloop met beelden erom heen. Het water loopt van ons af maar we hebben het er graag voor over.
Weer langs de zondagsschool waar ze maar wat graag op de foto willen…
Via de A14 rijden we verder richting Mannar langs rijstvelden, kokospalmen en nietszeggende gehuchtjes. Een twintigtal kilometer voor Mannar is de afslag naar de Shrine of the Lady of Madhu, een enorm katholiek complex waar in een kleinere kapel een dienst aan de gang is met mooi gezang. Gelukkig ook geen toerist te bekennen.
Nog een uitstap buiten ons programma is de Thiruketheeswaram Tempel waar Bram alleen met ontbloot (wit) bovenlijf naar binnen mag...gelukkig mag ik zo naar binnen.
Een zeer actieve Shiva tempel waar we met vele glimlachen worden begroet en toeristen niet te vinden zijn.
Tussen vlakke natuur en lagunes met flamingo's door arriveren we in Mannar.
Daar aangekomen, beetje naargeestige stad met beetje chagrijnig, argwanend kijkende mensen oeverloos op zoek naar ons hotel Agape waar we even willen lunchen, het is ondertussen half 3. Lunch wordt niet geserveerd en het hotel is vegetarisch en alcoholvrij. Nou vrij, totally forbidden! Net zoals spugen, roken en vuil storten… Gezellig op Bram zijn verjaardag dan ook nog! We zeggen diner af en gaan iets zoeken voor lunch...lang verhaal kort te maken, niet te vinden! Mahesh blijft roepen stupid town, wild people en nog meer van dit soort kreten maar we eindigen bij een supermarkt voor slap broodje en een pakje smeerkaas á la Vache qui rit...echt een verjaardagslunch! Met broodje in de hand komen we aan bij de grootste boabab van Sri Lanka; ik stik bijna in mijn smeerkaas! Grootste? Wel met een stichtelijk lesje...
Bram twijfelt er zelfs aan of het wel een Baobab is en dit was nou net wat hij absoluut wou zien. Mahesh rijdt het hele schiereiland af naar het eind voor Adams Bridge, de vroegere overgang naar het zuiden van India. Overal de toeristische bruine borden maar de weg loopt dood tegen de wachtpost van een kazerne. Nee nee, je mag niet verder en ook prikkeldraad voor het strand en richting pier lokt niet echt. We rijden verder naar Mullitidal en Mahesh vraagt aan een voorbijganger where is the city? We staan er middenin! We worden er alle drie een beetje melig van. Gelukkig cirkelen er langs de weg een stuk of 10 arenden boven een plas met twee honden...geen idee waarop ze aan het jagen waren maar wel een mooi gezicht. Terug naar Mannar waar Mahesh op jacht gaat naar een wineshop voor een biertje aangezien hij vindt dat mensen hier het leven totaal niet begrijpen...’crazy people’ en nee, hij drinkt zelf niks. We komen net als de rest van de middag weer in buurten waar mensen je aankijken van wat doen die hier nou en de steegjes zijn bijna te klein voor de auto maar dan...de wine store. Politie voor de deur, tralieloketten maar wij mogen naar binnen. 4 koude biertjes gehaald en het hotel ingesmokkeld. Heeft wel wat om er eentje te drinken onder een verbodsbord met zoveel verboden! De kamer is ok maar wel veel muggen en aangezien het noorden wel malaria heeft en wij geen pillen moeten we eerst even op jacht. Om half acht aan tafel in een bloedheet kamertje voor een zozo maaltijd en snel weer de koelte in en lezen/schrijven. Mannar heeft nog veel te leren als ze het toerisme als inkomstenbron willen gaan zien!
Maandag 6 maart 2017 :
Na een beetje sneu ontbijt...iedereen herkent dat, eerst komt 1 gebakken eitje, dan wat toast en als je klaar bent je thee...op weg naar het Dutch Fort in Mannar. Mahesh blijft in de auto zitten want die heeft nog niet ontbeten. Rondje op de barricaden waar niet veel van over is maar wel duidelijk een Nederlandse bouwstijl in te herkennen is.
De ligging is mooi aan zee met nu uitzicht op de lange dam en brug naar Mannar. Mahesh grijnst alleen maar als ik vraag of ik er een kaartje voor moet kopen…
We rijden door naar Jaffna, zo'n 2 ½ uur door rijstvelden waar machinaal de rijst geoogst wordt en er dus meer mensen werkeloos op straat bij zitten.
Ons verblijf voor de komende twee nachten is Mahishe Cottage, een soort homestay met drie kamers. Eenvoudig, schoon en zeer gastvrij. De gastheer serveert geen lunch dus we tuffen naar Green Grass Hotel waar ze prima noodles serveren en zitten buiten, wel erg warm met maar een zuchtje wind. Jaffna was een belangrijke havenstad in handen van de Portugezen, daarna de Nederlanders en de Engelsen. De acht belangrijkste eilanden werden tijdens de koloniale periode vernoemd naar Nederlandse steden maar van die namen is alleen Delft Island nog in gebruik. De meeste inwoners zijn (hindoe) Tamils en Jaffna was 30 jaar lang een bloedig onderdeel van de burgeroorlog tot 2009. Toen pas werd het gebied toegankelijk voor de Sri Lankaanse bevolking en toeristen maar de oorlogsschade aan huizen, tempels en natuur is nog duidelijk zichtbaar. Verder het schiereiland verkennen met onderweg naar Pedro Point eerst een oude tempel in de steigers, Muragan Kovil. Geen beeld te bekennen binnen maar wel een Ganesha in het kleine tempeltje bij de ingang...bizar…
De tempel van de apengod Hanaman volgt met een bizar groot beeld, lijkt wel een Disney.
Daarna Naguleswaram Kovil, met de gopuram ook in de steigers die om de hoek ligt bij Keerimali Pond, de Heilige Waterbron die nu dient als zwembad. Keurig met een heren-en een damesbad, voor 30 roepie mag je badderen. Dan kan je maar beter met de fiets komen want de parking kost 100 roepie!
We rijden naar Pedro Point, noordelijkste puntje van Sri Lanka waar zoals zoveel plaatsen hier weer een kazerne van de Tamils is gelegen. Het is warm, warm, warm… Terug langs de Sangamiththa Tempel, een na de oorlog gebouwde boeddhistische tempel aan zee...mooie plek om tot rust te komen en te mediteren op de plek van de eeuwenoude havenstad Dambakola Patuna.
Mahesh koopt langs de weg verschillende soorten gedroogde vis voor thuis en gezien de lucht rond het stalletje hopen wij maar dat we niet de rest van de maand in de vislucht zitten...hij zegt dat hij extra plastic zakken erom heeft laten doen...wij denken, als we in de vislucht zitten offeren we ze wel in een hindoetempel toch?
Om vier uur moeten we bij de ceremonie van de oude Nallur Kandawamy Tempel zijn, de grootste Hindoe tempel van 948 v. Chr. Na de verwoesting door de Portugezen is de tempel een aantal keer herbouwd. In 1748 hebben de Nederlandse kolonisten de tempel deels herbouwd en door een wonder ongeschonden gebleven in de 30- jarige oorlog. In 2011 is er een nieuwe 30 meter hoge goputam (monumentale poorttoren) bijgebouwd die wij er mooi vonden vooral vanwege het rustige kleurenpallet.
De tempel is heel open opgezet, Bram moet zijn shirt uitdoen en loopt in mijn omslagdoek erbij of hij er thuis hoort, ware het niet dat zijn kleur hem verraadt haha. De meningen verschillen over het tijdstip van de ceremonie maar als de trommel en bellen beginnen lijkt het te gaan gebeuren. Echt Hindoe festijn met veel brandende fakkeltjes en lantaarns, veel bellen en biddende mensen van beeld naar beeld. Murugan wordt ook nog rondgereden door de tempel en aan het eind worden uit zijn naam de geofferde bloemen omhoog geworpen en de as uitgedeeld. Dit was voor mij in ieder geval een nieuw element, verbrande koeienas wordt gedroogd, dan opnieuw verbrand en dan gebruikt om de bekende ‘stip’ of strepen op het voorhoofd te maken en Mahesh neemt zelfs wat mee naar huis. Deze ceremonie wordt ‘s morgens en ś avonds 3x uitgevoerd, elke dag! De naam zegt iets over het kastenstelsel. De tempel is gewijd aan de hindoegod Skanda, in ieder geval voor de hogere kaste. De lagere kaste noemen deze zoon van Shiva Murugan… Geen foto's, geen film. Terug naar onze cottage via de wine shop (guesthouse mag geen biertje verkopen maar biedt wel zijn ijskast aan) naar onze kamer die in mum van tijd lekker fris is door de airco en fan. Om half acht zitten we met z’n tweetjes aan tafel want alhoewel in de ene kamer een Nederlands stel zit en in de andere een Française hebben zij er voor gekozen buiten de deur te eten. Jammer voor hen, lekkere vegetarische, pittige maaltijd van steamed hoppers met een heerlijke gevulde saus en yoghurtcurd/honing toe om de boel te blussen. Hele dag in deze warmte en van alles bezoeken maakt moe...lekker bijtijds op het laken!
Dinsdag 7 maart 2017 :
Vandaag alweer een week weg!Ik een hele korte nacht gehad want om onduidelijke reden kon ik niet slapen...zelfs van bed gewisseld maar het bleef bij een uurtje of 4 slapen. Goed Sri Lankaans ontbijt van hoppers met ei en zoete hopper, lekker weer de yoghurtcurd, beker thee en een banaantje. We kunnen er weer tegen!
Om half 9 pikt Mahesh ons op en vertrekken we naar de boot naar Nainativu Island. Mooie tocht in wisselend landschap met veel natuur en plantages.
Zoals een tabaksplantage waar met de hand geoogst wordt...later op het eiland legt Mahesh bij een pruimdraaier (eigenlijk wel een geestig woord vind ik…) uit hoe deze gemaakt worden met deze gedroogde tabaksbladeren, kalk, arogonat (soort vrucht van een palm) en betelnoot (waar ze zo’n lekker rood bekkie van krijgen). Overal op de weg zie je de rode flatsen liggen waar ze uitgespuugd zijn...en je gebit knapt er al hélémáál niet van op!
Bij een kleuterschool wordt een dansje ingeoefend op het schoolplein en zowel kind als juf zijn zeer vereerd met fotograferend bezoek. Vaders staan trots achter het hek toe te kijken.
Mahesh parkeert de auto en we lopen over de dijk naar de boot om de oversteek te maken. Er is een lange rij en we sluiten aan...voelt wel beschamend als de volgende boot gevuld wordt en je achter uit de rij mag om de boot in te gaan… Boot ingaan, ja letterlijk en figuurlijk! Stel je voor een sloep, heule smalle raampjes op de rand en dan een dak erop.
Nee, op het dak mag je niet zitten maar je moet wel een zwemvest aan. Alsof je als er iets mis gaat ooit uit die boot komt! Bram zegt dat hij net echt niet gaat doen maar de boot vaart al en hij kan gelukkig zitten op de trap van de ingang. Ik vraag nog of hij me eruit trekt als iets mis gaat maar besef wel heel goed dat als dat het geval is ik hier verzuip tussen als deze gelovigen die ervan overtuigd zijn dat Shiva ze zal beschermen. Het is me ook niet een beetje warm beneden maar de twintig minuten gaan toch voorbij waarin ik een 'goed gesprek met mezelf heb'.
Pfff, blij dat ik weer aan wal sta!Ik vond het doodeng! Niet duur, 100 RPS =70 cent voor 3 personen...gek eigenlijk dat je dat pas aan het eind moet betalen, je kan het maar binnen hebben. Soit, we lopen richting de Nagapussini tempel, de moedertempel van het hindoeïsme op hier (één van de 16 heilige plaatsen in Sri Lanka) waar de ceremonie duidelijk hoorbaar al is begonnen.
Ik doe Bram mijn doek om, hij trekt zijn shirt uit en mag ook naar binnen. Een soort gelijke ceremonie als gisteren voltrekt zich en na afsluiting krijgen de gelovigen curry met rijst aangeboden door de tempel.
Wij zijn dan al onderweg naar de Nagadeepa Tempel die bezocht wordt door boeddhisten uit heel Sri Lanka. Het is er verbazingwekkend rustig en voor het eerst moeten we een kaartje kopen voor 500 RPS pp.
Er is ook een klein (beetje nietszeggend, vooal de naam is indrukwekkend) museumpje bij maar het is vooral heel erg warm haha.
Na een lekker koude cola ertegenover slenteren we terug richting boot en gelukkig staan we deze keer voorin de rij en zitten op de trap van de ingang.
Geen angst dat je er van ze lang zal ze leven niet meer uitkomt en lekker met de kop in de wind...kan je nu ook wel zien aan Bram zijn rode kop (nee, hij hoefde zich nog niet in te smeren pff). Alhoewel de kapitein meer met zijn telefoon bezig is dn met zijn boot komn we veilig aan.
Onderweg maken we kennis met de verschillende soorten vissers….
Terug naar Jaffna voor een late lunch om half 3 weer bij Green Grass en naar het Dutch Fort. Naar onze mening een beetje overgerestaureerd nog niet zo lang geleden en nu hebben ze er al weer een bende van gemaakt. Geen entreekosten...nee zegt Bram, kijk op het bord, we hebben er al 62,1 miljoen RPS in geïnvesteerd!
Om half vijf is de grootste bibliotheek van Sri Lanka open voor bezoekers, overdag zouden die de lezers teveel storen. Mooi gebouw maar qua bibliotheek echt gewoon een aanfluiting met mooie borden over visie en missie. Bezoekers mogen niet de verschillende secties in maar als ik er eentje inloop en een boek ophoud voor Bram van Windows 95 kijkt niemand vreemd op. Allemaal verschillende afdelingen maar eigenlijk minder boeken dan bij wijze van spreken een middelbare schoolbibliotheek. Mahesh zegt nooit een boek te lezen en het lijkt ook niet echt gestimuleerd te worden of geweest te zijn. Er mag hiet meer niet dan wel...
Even de bekende postkantoorstop voor postzegels bij een zeer welwillende meneer onder het bordje Stamps, langs de wineshop en terug naar ons guesthouse. Er staat weer een echte homemade maaltijd op tafel om van het bananenblad met je handen te eten en het smaakt wederom prima. Morgen autodagje naar Trincomalee dus, vooral voor Bram, even zonvrij!
