Onze reizen - 17 november
Runaway Bay is eigenlijk niet meer dan een langgerekte strook hotels en huizen langs de A1 en de kust en leeft van toerisme. We gaan bij Breezes vragen of we onze duikkoffer daar mogen achterlaten voor de laatste dagen van deze vakantie zodat we deze niet continue hoeven mee te slepen. Geen probleem en het hotel ziet er prima uit!
Vandaag is het doel Port Antonio, bijna aan de andere kant (oosten) van het eiland. Het is berg op en berg af dus zeker in al die bochten weer even wennen voor Bram om links de rijden. Daarbij worden de wegen al snel slechter als je je verwijdert van het toeristische gebied. Soms zijn er stukken weg compleet verdwenen nadat ze zijn weggeslagen door een orkaan. Er wordt wel gewerkt aan de weg maar het gaat niet echt vlot. Alleen al de dames die de hele dag niets anders doen dan met een bordje go (groen) en stop (rood) staan te draaien als er maar 1 weghelft beschikbaar is... Het lijkt er regelmatig op dat mensen straalbezopen achter het stuur zitten maar, alhoewel dat goed mogelijk is, blijkt de nationale sport het omzeilen van de potholes (echt diepe putten) te zijn. Auto’s slalommen over de weg, gelukkig wel in een rustig tempo!
Via St. Ann’s Bay komen we aan in Ocho Rios, de Jamaicaanse uitvoering van Benidorm met als troetelnaam Orchi. Je hebt de beach, the strip en the hills. Na een blik op een van de cruiseschepen is onze keuze snel gemaakt...de heuvels in.
Dunn’s River Falls blijken om de een of ander vage reden gesloten te zijn maar wellicht is het niet verkeerd dat we hierdoor terechtkomen bij de Somerset falls bij Hope Bay. Een prachtige, minder bekende dus rustige plek met stilte en een lekker terras aan het water om te lunchen. We klimmen naar boven via de verschillende plateau’s op weg naar het bootje dat ons langs geheimzinnige grotjes gaat voeren...niet dus want de boottocht heeft meer water nodig volgens de wijze meneer boven. Toch gek dat ze daar beneden wel een kaartje voor verkochten dus men begrijpt dat ik verhaal ga halen (en geld terugkrijg).
Via St. Ann’s Bay komen we aan in Ocho Rios, de Jamaicaanse uitvoering van Benidorm met als troetelnaam Orchi. Je hebt de beach, the strip en the hills. Na een blik op een van de cruiseschepen is onze keuze snel gemaakt...de heuvels in.
Dunn’s River Falls blijken om de een of ander vage reden gesloten te zijn maar wellicht is het niet verkeerd dat we hierdoor terechtkomen bij de Somerset falls bij Hope Bay. Een prachtige, minder bekende dus rustige plek met stilte en een lekker terras aan het water om te lunchen. We klimmen naar boven via de verschillende plateau’s op weg naar het bootje dat ons langs geheimzinnige grotjes gaat voeren...niet dus want de boottocht heeft meer water nodig volgens de wijze meneer boven. Toch gek dat ze daar beneden wel een kaartje voor verkochten dus men begrijpt dat ik verhaal ga halen (en geld terugkrijg).
We maken een lus richting Kingston om door Fern Gully te rijden aan de A3. Vroeger was dit een rivierbedding en dat is nog goed te zien aan de steile wanden aan beide zijden van de weg. Dichte vegetatie die voornamelijk bestaat uit varens en grote bomen met geweldige wortelstelsels.
Langs Rio Nuevo en Oracabessa waar Ian Flemming woonde in de villa Goldeneye.
We vervolgen onze weg naar Porto Antonio waar we overnachten in Mocking Bird dat gerund wordt door twee Engelse dames. De weg er naar toe is erbarmelijk maar zegt gelukkig niets over het hotel. Het ligt fantastisch boven op een berg en kijkt uit over bos en zee. We hebben een geweldige kamer en het is een feest om in de tuin te zitten met de gekko’s en nectar zuigende kolibries om ons heen.
Langs Rio Nuevo en Oracabessa waar Ian Flemming woonde in de villa Goldeneye.
We vervolgen onze weg naar Porto Antonio waar we overnachten in Mocking Bird dat gerund wordt door twee Engelse dames. De weg er naar toe is erbarmelijk maar zegt gelukkig niets over het hotel. Het ligt fantastisch boven op een berg en kijkt uit over bos en zee. We hebben een geweldige kamer en het is een feest om in de tuin te zitten met de gekko’s en nectar zuigende kolibries om ons heen.
Voor mijn ‘lekkende’ oksel krijg ik wat extra handdoeken voor in bed en in een zachte badjas voel je je meteen een stuk comfortabeler. Bovendien serveren ze een lekker diner op het terras. Hier gaan we het met gemak twee nachten uithouden!
