Onze reizen - Lake Mburo
7 oktober 2011 – Lake Mburo National Park
Om half 7 vertrekken we uit de Engagi lodge na als een blok geslapen te hebben, heerlijk warm gedouched maar met zééér veel spierpijn! Niet alleen de knieën, kuiten en bovenbenen hebben zwaar te lijden gehad maar vooral ook de schouders en bovenarmen van het klimmen en afdalen met behulp van de stokken, bomen en uitgestoken handen. Gelukkig mogen we een dagje zitten want het wordt een lange trip naar Lake Mburo. Peter, die het ons al de hele week alleen maar naar de zin wil maken, kan het niet laten nogmaals de vijgenbomen af te speuren naar klimmende leeuwen en bingo! Is wel ver maar toch gespot op de noorderroute.
Vreselijk slechte wegen onderweg en alle dorpjes lijken op elkaar, echt Afrika. In ... stoppen we voor een lunchbuffet, zo’n buffet waar je geen grote voorstellingen van moet maken en door richting Mburo. Wat een eind! En als we er eindelijk zijn begint het vreselijk te regenen en stroomt het water van de bergen af over de weg die in een grote rode modderpoel verandert. Wordt steeds moeilijker voor Peter want nu ziet hij de potholes ook al niet meer en dreigen we weer vast te komen zitten in een geul. Wat kan die man chauffeuren, 7 jaar gids zijn loont!
In de stromende regen rijden we NP Lake Mburo binnen en zien zebra’s (echt zwart gestreept!) en impala’s maar niet op hun best natuurlijk.
Langs het botenkantoor om de boottocht uit te stellen van 4 uur naar half 6 en door naar de lodge.Een boottocht van anderhalf uur, waarbij we worden uitgezwaaid door talloze kinderen die een of andere happening hebben aan het water, leidt ons langs verschillende grote nijlpaardenfamilies waarvan Bram vindt dat we wel erg dichtbij varen. Opeens komt er dan eentje vlak bij de boot met veel poeha naar boven...je schrikt je dood!
Beetje ongezellige lodge maar bed is prima en met onze vis/rijst schotel zijn we helemaal tevreden want we hebben niet echt honger (en Bram heeft wat ruzie met zijn darmen na alle inspanning gecombineerd met de warmte in Bwindi). Wat een lange reisdag...maar ja, je zit ook wel heel erg in een uithoek van het land voor de gorilla’s. Morgen nog een lange dag te gaan naar Entebbe dus achter de staf met lamp aan naar de cabin, tassen ompakken voor de vlucht en slapen!
8 oktober 2011 – Entebbe > Lusaka
5 uur op, half 6 ontbijten en om 6 uur in het donker verlaten we Lake Mburo. De zon komt mooi op en we zien nog veel voor ons uithollende zebra’s en impala’s. De zeldzame eland laat zich niet zien. Lange tocht volgt en is niet echt spannend te noemen buiten veel vuvuzela’s en voetbalshirts van het land want vanavond speelt Oeganda tegen Kenia en ze worden nu al gek volgens Peter!
We storten een beetje in bij deze saaiheid na alle dagen vroeg op en zeer gevuld nu deze passiviteit. We moeten onderweg nog de auto inruilen tegen een safaribusje zodat deze 4x4 gemaakt kan worden. Peter is alleen maar bang dat we niet op tijd op het vliegveld zullen zijn maar we zijn veel te vroeg in Kampala en hij regelt een heerlijke gerookte tilapia op het strand aan het meer bij Kampala.
Lekker plekje, zeker omdat je dat totaal niet verwacht. Keurig zijn we om 1 uur op het vliegveld en checken in. Rustige vlucht met Kenia Airlines naar Nairobi waar we 5 uur moeten wachten op de aansluiting naar Lusaka met een tussenstop in Malawi. Warm vliegveld met heel veel winkeltjes en we vinden een tafeltje waar we lekker gaan zitten lezen met een biertje erbij. Vliegtuig heeft 3 kwartier vertraging en het inchecken verloopt chaotisch. Je checked in bij gate 5, loopt via gate 4 volgens mij bij gate 3 naar buiten en om een vliegtuig heen moet je ongeveer naar die aangewezen meneer lopen die je dan weer vertelt dat je het tweede vliegtuig in de rij moet hebben. Vol is vol en de bakken zijn overvol. Stewardess besluit zelf onze rugzak in het ruim te gooien en krijgt Bram daarmee op haar nek, immers de Coacheck mag niet in het ruim. Daarbij kan je dan dus niets meer uit je handbagage halen, heel apart! Tussenstop in Malawi en uiteindelijk om 2 uur ’s nachts in Lusaka. Visumprocedure, spoedige bagageband maar dan...is de transfer er niet. De andere chauffeurs weten ons te vertellen dat de persoon van ons hotel het te lang vond duren en vertrokken is. Hij heeft een taxichauffeur gezegd ons maar te brengen (op eigen kosten $30). We proberen het hotel te bellen...moet ik eerst terug inchecken om achter het telefoonnummer te komen dat bij de douane op een advertentie staat maar een computerlijn blijkt te zijn...lukt niet. Een Engelsman, wonende in Zambia, die ons eerder heeft aangesproken en het een heel goed plan vond dat we de Victoria Waterfalls skipten is bezig formulieren in te vullen van zijn missende bagage en biedt aan voor mij te bellen...heeft wat ruzie met zijn nieuwe telefoon...en zegt dat het veel makkelijk is als hij zijn chauffeur belt om ons naar het hotel te brengen! Zo gezegd, zo gedaan; we zijn hem zeer dankbaar en rollen om half 4 ons bed in met een discodreun van de buren (nachtclub) gepaard. Gelukkig is het hier een uur vroeger dus hebben we wat respijt, ware het niet dat ik de hoteltelefoon verkeerd programmeer zodat we alsnog om 7 uur opstaan om om 9 uur opgehaald te worden. Enfin, eindelijk een keer rustig aan doen ’s ochtends en even op internet voor een mail naar huis dat alles goed gaat en dit waarschijnlijk weer de laatste mail is voor de komende twee weken!